 |
|
Jestem sobie winna największe przeprosiny, za to że znosiłam coś, na co nie zasłużyłam
|
|
 |
|
Możemy sobie teraz podarować tylko okruchy ale to są złote okruchy, więcej warte niż cała reszta, której nie ma jak pozostawić.
|
|
|
|
Czy mogliśmy rozstać się tak do końca gdy zamiast "żegnaj" mówiliśmy "kocham"?
|
|
|
|
Rok temu pisałem tu o niej. Wtedy tylko się do siebie uśmiechaliśmy mijając, a dziś oboje mamy depresję i nie pozostaje nam nic jak tylko się uśmiechać bo w końcu do nas dotarło, że więcej się nie da, więcej nie powinniśmy, choć bardzo chcemy.
|
|
 |
|
miałeś, chciałeś i się zesrałeś. spierdalaj
|
|
|
|
cisza, której się boisz to przestrzeń, w której odnajdziesz siebie
|
|
|
|
wychodzę z siebie, wychodzę z roli, może byś wyszedł za mną?
|
|
|
|
ale dość zbawiania wszystkich innych, pora zbawić siebie
|
|
|
|
serio tyle kurwa było warte oddanie mu siebie całej kurwa i wszystko na marne?
|
|
|
|
to nie jest opowieść z gatunku goń swoje marzenia. to po prostu koleżeńska rada. nie optymalizuj, zwolnij, rozejrzyj się, obserwuj, snuj się. z czasem wniosek wysnuje się sam. z czasem droga pokaże ci się sama i zaprowadzi w naprawdę dziwne miejsca
|
|
|
|
dziś proszę cię, byś dostrzec raczył, że spojrzeć nie znaczy zobaczyć. że choćbyś miał żelazne dłonie to unieść nie oznacza donieść. że chociaż pogrążysz się w zadumie to wiedzieć nie znaczy zrozumieć. że właśnie o tym milczą groby, że dotknąć nie oznacza zdobyć
|
|
|
|
chce jak nie na Tobie, chociaż być na bani
|
|
|
|
Dodaj komentarz
