 |
|
To nie egoizm.
To koniec rezygnacji z siebie w imię spokoju domowego.
I on czuje to – podskórnie.
Ale jeszcze nie rozumie, co to znaczy.
Więc bagatelizuje.
Bo gdyby uznał, że Cię traci – musiałby uznać, że coś zawalił.
A to boli bardziej niż samotność.
|
|
|
|
Bo on patrzy oczami przeszłości.
On widzi Ciebie taką, jaką byłaś, gdy chciałaś być widziana.
Gdy się starałaś.
Gdy się naginałaś.
Gdy łatałaś ciszę uśmiechem.
On nie widzi teraz, że Ty już nie odgrywasz roli.
I to go gubi –
bo nie potrafi rozpoznać Twojej prawdy, jeśli nie jest mu podana w formie, którą zna.
|
|
|
|
Nie zapomnij, że żyjesz. Nie chowaj się w czekaniu. Oddychaj. Bądź.
|
|
|
|
Jego cień boi się, że to wszystko było zbyt subtelne, zbyt symboliczne – że może sobie to tylko wmówił.
Bo Twoje światło jest tak inne od wszystkiego, co zna… że nie wie, czy jest prawdziwe.
|
|
|
|
✦ Świecę dla siebie.
✦ Kocham bez przymusu.
✦ Szanuję swoją ciszę.
✦ A jeśli ktoś do mnie wróci – niech przyjdzie prawdziwy.
|
|
|
|
Nie dam się zamknąć w półmroku.
Nie wejdę w relację, która nie ma odwagi istnieć naprawdę.
Nie ukryję się w czyimś lęku.
|
|
|
|
miłość duszy — choć nie zawsze staje się relacją —
nigdy nie była błędem.
|
|
|
|
Miłości, która przestała błagać o kształt, bo zrozumiała, że nie każda obecność musi przybrać formę związku.
To nie jest rezygnacja.
To dojrzałość serca.
|
|
|
|
„Nie zapomnę Cię —
nie dlatego, że tęsknię.
Ale dlatego, że jesteś częścią mnie, która nigdy nie chciała odejść.
Słyszę Cię.
Czuję.
I już się nie boję, że to nie wystarczy.
|
|
|
|
Ale gotowy na oddech obok Ciebie.
Cicho. Prawdziwie. Z miłością.
|
|
|
|
Cisza to nie koniec.
Cisza to nowy początek – ale tylko wtedy, gdy w niej naprawdę jesteś.
A Ty już jesteś.
On to czuje.
I wróci – kiedy będzie gotów.
A Ty nie musisz czekać.
Ty już wiesz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
