 |
Tylko tu i teraz i ty to wiesz
Jeżeli życie kiedykolwiek miało jakikolwiek sens
Łapię ten czas
To nie może się skończyć, to musi wiecznie trwać..
|
|
 |
uwielbiam go. te momenty, kiedy bierze w dłonie moją twarz składając na wargach pocałunek. czuję jak zamyka się dla nas czasoprzestrzeń, jak nie liczy się nic poza tą chwilą i wtedy jestem tak bardzo jego. uwielbiam, kiedy krząta się po kuchni bez koszulki, jego nagie ciało obok mnie i śmiały dotyk rąk. uwielbiam patrzeć jak jego twarz maluje rozkosz i czuję się dobrze z tym, że to ja sprawiam mu przyjemność. kocham go. widzę to w jego ruchach, spojrzeniu czy słowach. i oddaję się bez reszty temu uczuciu nie oczekując w zamian nic prócz wzajemności.
|
|
 |
patrzę w te jego piwne oczy i jedyne co przychodzi mi do głowy, to chęć wykrzyczenia, że go kocham. może trochę nieudolnie i niepewnie. może nie do końca wiem jak to się robi i ciągle panicznie boję się zranienia. ale czuję to. czuję każdym włóknem, każdą komórką mojego ciała, że nie potrafię się już od niego uniezależniać, że nie chcę z tym walczyć i z całych sił pragnę do niego należeć. i gdy patrzy na mnie zarumieniony roziskrzonymi oczami, wiem, że właśnie na tym spojrzeniu zaczyna i kończy się mój świat. że to on jest moją definicją szczęścia.
|
|
 |
..bo miłość to przede wszystkim czekanie..
zakochani wciąż muszą na coś czekać, a jeśli nie potrafią czekać,
to nie ma mowy o zakochaniu..
może bez umiejętności czekania jest tylko zauroczenie..
dziś jest, a jutro.. kto wie..?
|
|
 |
..bo moja miłość równie jest głęboka jak morze,
równie jak ono bez końca;
im więcej ci jej udzielam,
tym więcej czuje jej w sercu...
|
|
 |
..będziesz.
będziemy w sobie i obok siebie.
to jest pewne, to moja jedyna pewność, która mnie ratuje.
tylko nie zrób mi żadnej krzywdy i pozwól bym trzymała Cię za rękę,
bo to tak jakbym zamknęła szczęście w swojej dłoni
i czuła trzepot motylich skrzydeł...
|
|
 |
..niektóre momenty, choć ulotne, przemijające w mgnieniu oka,
nigdy nie będą należały do przeszłości, bo coś, co się powtarza, jest przecież teraźniejszością.
to właśnie dzięki powtarzalnej teraźniejszości rodzi sie tradycja.
czyli coś, co na pewno nie jest przeszłością.
jest pomnikiem tego, co było, ale skoro sami ten pomnik budujemy,
to jest on przecież dowodem na naszą teraźniejszość...
|
|
 |
A niech się ludzie śmieją, nieważne
Słowa już nie zmienią nas żadne.
|
|
 |
Zaufaj mi i ze mną chodź.
|
|
 |
Słowa nic nie zmienią - tak sądzę.
|
|
 |
Dziś rozbraja nas uśmiechem,
czarująco pięknym tak.
Co takiego w sobie ma?
Co w sobie ma?
|
|
|
|