 |
|
"Za bratem pójdę w ogień", słyszałem nie raz. Tyle razy puste zapewnienia, w sercu skazy, rany nie do wygojenia. Ile razy, przeżycia jak głazy spadały na mnie.
|
|
 |
|
"Od zawsze na zawsze" - pamiętam jak te słowa wylewały się z jej ust w cieniu słońca. Zahipnotyzowany patrzyłem w jej oczy i nie wierzyłem, że mam własnego Anioła. Przyszła zima, śnieg otulił drzewa, a tańczące płatki śniegu, błyszczały na jej ciemnej czapce jak diamenty. Posłała mi wtedy uśmiech, jeden, krótki, decydujący. Od razu wiedziałem, że jej "zawsze" nie jest wieczne, ten uśmiech był ostatnim, który widziałem. Zniknęła szybciej niż pierwszy śnieg. Zabiła mnie swoją nieobecnością./p.m.w
|
|
|
|
Dziś mi wielu rzeczy brak, inne zamiatam pod dywan. Niczego nie nadużywam, może i bym wiele zmienił ale nie ma po co gdybać.
|
|
|
|
Za dużo do stracenia masz żeby zejść na psy.
|
|
|
|
Chce pić, zanim pojawi się wstyd. Podobno nie spałaś nic i już nie masz siły dzwonić. Zgodnie mówi o tym mi liczba połączeń odrzuconych. Nie planuje wracać dziś, to jeszcze nie moja pora.
|
|
|
|
Niektóre rzeczy możesz mieć innych nawet nie wyśnisz. W tym świecie twoim wrogiem może zostać nawet bliźni z coraz większą zawiścią jeden drugiego krzywdzi. Patrzą, z satysfakcją liczą cudze blizny, pozwalają Ci oszaleć by Ci świat wydawał się inny. Winny nie jesteś ty, dziś bez radości łzy kapią ludzie zamiast pomóc znów się tylko gapią. Kiedyś miałeś piękne sny, dziś koszmary cię trapią. Wczoraj marzyłeś by żyć teraz chcesz na wieki zasnąć. Poddaje się najsłabszy i pamiętać o tym warto najtwardszy pozostaje, po ziemi stąpa twardo. Nie daj się nikomu złamać choćbyś po uszy wpadł w bagno.
|
|
|
|
Nie chcę więcej przepraszać, popełniać błędów jak głupi szczeniak, by potem w fazach gniewu chlać tu za to, czego już nie ma umiemy doceniać na koniec, gdy koniec jest już za plecami, więc proszę wybacz za to czego już nie mamy. — Cornolio
|
|
|
|
Kim bym był bez tamtych słów, bez tamtych czynów, co dały czuć wszystko tak dosadnie jak pierwszy dotyk Twoich ust, jak pierwszy buch i pierwszy zjazd i pierwsza seta walona na raz... — Cornolio
|
|
|
|
To boli tak, że chyba znów się najebię bo nie wiem co kochałem bardziej: świat czy Ciebie.
Lecz jestem pewien, że co nie byłoby prawdą, jedno i drugie zgniło już dawno.
|
|
|
|
Kochałem ją, nawet kiedy budziła się w środku nocy niewyspana i krzyczała, że się rozpycham. Kochałem ją, nawet kiedy robiła mi awantury i zabierała moje ulubione książki mówiąc, że są ważniejsze od Niej. Kochałem ją, o każdej porze dnia i nocy, gdy słońce zachodziło i budziło się do życia. Kochałem z Nią jeździć na desce, mimo, że musiałem jej później opatrzyć zdarte kolana. Kochałem jej usta, zmarznięte i chłodne, które przy pocałunku zamieniały się w falę gorąca. Kochałem jej włosy, które wiązała w kucyk i biła mnie nim po twarzy, gdy robiłem głupie miny. Kochałem w Niej wszystko. Była inna. Była piękna. Chociaż dzisiaj jej Nie ma, w moim sercu ma pokój, który zawsze czeka na jej odwiedziny i uśmiech, którym zaraża już od progu.\p.m.w
|
|
|
|
Dodaj komentarz
