 |
|
37 lat wspólnego małżeństwa . 3 dzieci . 2 zięciów . 1 synową . 7 wnuków - 4 wnuczki i 3 wnuków .
Masa wspomnień i wspólnych chwil . Wspólna praca i wspólne wyjazdy - wczasy , wycieczki , podróże .
Wspólne kłopoty , radości . Wspólne życie . Wspólna miłość . Do Nas . A przede wszystkim do siebie
|
|
|
|
Mimo tego , cieszę się tym co mam . Cieszę się tym , co było , co jest teraz i co nadejdzie
|
|
|
|
I tak bardzo. I tak mocno czerpie każdą chwilę z każdego dnia , żeby nacieszyć się w pełnii . A najlepiej na zapas .
Bo czas przecież nigdy nie zawraca .
|
|
|
|
Jest w każdej mojej myśli . W każdej godzinie . Minucie . Sekundzie.
Najpierw został moim chłopakiem , potem przyjacielem , narzeczonym i w końcu mężem .
Został sensem mojego życia .
Kocham Go . No kurwa Kocham .
|
|
|
|
Spójrz na nie , a ujrzysz moje szczęście .
Moje kochane , słodkie Wariatki
|
|
|
|
Tylko bądz . W każdy dzień i w każdą noc .
|
|
|
|
Przyzwyczajenie to zadziwiająca rzecz .
Wystarczy , żeby zabrakło jednego elementu , i człowiek się czuje , jakby kawałek świata go porzucił .
|
|
|
|
Może i bywam niemądra , ale na pewno nie jestem głupia .
Niby jestem tą samą osobą , ale zdecydowanie kilka rzeczy się zmieniło .
Nie jestem już dziewczyną - jestem kobietą .
Moja wrażliwość , o ile można sobie to wyobrazić wzmocniła się o jakieś 100 procent.
Kocham jeszcze mocniej , choć kiedyś myślałam , że mocniej już się nie da . Jestem znacznie silniejszą osobą .
Bardziej wrażliwą , ale także potrzebuje jeszcze więcej czułości i uwagi niż wcześniej .
Jestem mamą - a tego nie da porównać się z niczym .
Poziom martwienia się , kochania , troszczenia , i dawania całej siebie sięgnął zenitu .
Więc i ja - gdzieś , przy kimś , muszę naładować bateryjki .
|
|
|
|
A mimo to kochać do utraty tchu . Bo tak właśnie się czuję .
Gdy jesteśmy razem , czuję jak wszystko staje w miejscu dla tej jednej chwili .
Wszystkie problemy nagle odchodzą , ba , nawet przestają istnieć .
Te krótkie chwile , które zupełnie wszystko zmieniają .
Nie wiem , co będzie jutro , za tydzień , miesiąc , czy nawet za kolejne 12 lat .
Wiem , że dziś jestem tu gdzie powinnam być .
W nieidealnym związku , który dla mnie jest najwspanialszym na świecie .
Taka miłość w sam raz idealna .
Od 12 lat . Mocniej , więcej , intensywniej . Piękniej
|
|
|
|
Spędziłam z Nim już 12 lat . Nie powiem , że zawsze było kolorowo .
Przeszliśmy przez wiele okropnych kłótni , wiele ciężkich , naprawdę ciężkich dni . Ale wiecie co ? Jebać to !
Jebać każde jedno słowo wykrzyknięte w złości . To może od początku .
12 lat z Nim . Z mężczyzną , z którym przeżyłam wiele wspaniałych chwil .
Być może i najwspanialszych w moim życiu . Z mężczyzną , który mnie kocha , naprawdę .
Widział mnie w makijażu i bez , w dresach i najlepszej sukience . Jest przy mnie przed , w trakcie i po okresie .
Znosi moje humory i głupie pomysły . Jest przy mnie kiedy płaczę i kiedy śmieję się jak nienormalna .
Mimo wielu niedoskonałości w moim ciele , wciąż mówi mi , że jestem piękna . Ale czy ktokolwiek jest idealny ?
Ja na pewno nie , On też nie . Ale jebać to ! Nie ma ludzi idealnych i może właśnie o to chodzi .
Nie kochać kogoś tylko na samym początku , gdy wydaje nam się kimś doskonałym , ale właśnie dostrzegać wady .
|
|
|
|
Wbrew pozorom nie jestem trudna .
Jestem może czasem za bardzo nie zdecydowana. Czasami zbyt rozgadana .
I czasami za wysoko w chmurach .
Ale w gruncie rzeczy jestem taką samą istotką jak reszta wszechświata .
Chce po prostu niczego w życiu nie pominąć .
I jeśli masz tą samą listę rzeczy ' nie do pominięcia ', będę idealnym towarzyszem życia. Obiecuje .
|
|
 |
|
"Rozmowy, podczas których obie strony się boją, nie udają się nigdy.
Ona boi się na pewno, ja nie wiem, czy się boję. Nie wiem, bo nie potrafię zlokalizować w sobie strachu. Nie umiem do końca wyczuć, która emocja tak naprawdę nim jest. W takich sytuacjach czuję, jak coś rośnie mi w żołądku, napiera na jego ściany, porusza się w nim wokół własnej osi (...). Ale w tym wszystkim nie wiem, czy to strach, czy niepokój. To po prostu ciało obce w żołądku, które pojawia się i znika, nawet nie rozciągając jego ścian.
- Jak się czujesz? - pyta.
- Dobrze. - odpowiadam.
Może jesteśmy przestraszeni, a może po prostu nie mamy już sobie zupełnie nic do powiedzenia.
- Ja niespecjalnie. - odpowiada.
Zawsze mówiła o sobie bez zapytania, pierwsza, tak samo jak pierwsza potrafiła udzielać ludziom pijanym korepetycji z dobrego wychowania.
- Czemu? - pytam.
Z tego, co pamiętam, całe jej życie polega na czuciu się niespecjalnie.
- Mam problemy ze snem. - odpowiada. - Praktycznie w ogóle nie śpię.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
