 |
|
sztuką, jest kochać, z udziałem nie tylko serca, ale i rozumu.
|
|
|
|
twoje pocałunki, są tak abstrakcyjne, że aż, wstyd Cię całować.
|
|
|
|
moja podświadomość, już zna definicję słowa 'kocham'. a serce dojrzało, do jego wypowiadania. tak. jestem gotowa na miłość.
|
|
|
|
podejdź. przytul i powiedz, że kochasz. pragnę, chociaż raz w życiu poczuć, jak to jest być szczęśliwą.
ale proszę, streszczaj się. życie jest tak krótkie, czas tak szybko mija ... a ja wciąż się obawiam, że możesz nie zdążyć.
|
|
|
|
- wolisz żałować, że coś zrobiłeś, czy, że czegoś nie zrobiłeś.? - chyba, to drugie. - no, więc kochaj mnie.
|
|
|
|
kochaj mnie. życie jest zbyt krótkie, na zastanawianie się czy warto.
|
|
|
|
spójrz, na mnie ponownie, a dam w twarz z taką siłą, że będzie konieczna amputacja nie tylko, mojego serca, ale ręki również.
|
|
|
|
postanowiła sobie, że będzie żyć szczęśliwie, doceniać każdą z chwil i uśmiechać, się w każdej sekundzie swojego istnienia. postanowiła, że nigdy nie pokocha.
|
|
|
|
całuj. aż stracisz czucie w ustach. całuj, do upadłego, aż zapierze Ci dech. kochaj mnie, swoimi ustami.
|
|
|
|
cofnę czas. może wtedy nareszcie zrozumiesz.?
|
|
|
|
ale ja cię nie znam. już nie. odkąd mnie nie kochasz, już nie.
|
|
|
|
przestało mi zależeć. w końcu zmądrzałam. na reszcie się ocknęłam. budząc się z tego głębokiego snu, z niedowierzaniem, zastanawiałam się nad tym, jaka byłam naiwna, wierząc własnej podświadomości, która ci ufała.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
