 |
|
A moje oczy są Twoje, jeśli chcesz bierz,
strach jest bzdurą.
|
|
|
|
nie rozumiem tej sytuacji, nie ogarniam gestów, które kierujesz w moją stronę, trochę boli mnie serce, a trochę płaczą moje oczy, już trochę za dużo tego wszystkiego, już trochę mam dosyć.
|
|
|
|
mijamy się codziennie i znów nie mamy czasu dla siebie,nie rozmawiamy już ze sobą, a nasze życie miało być niebem
|
|
|
|
dziś patrzyłem jak spisz wsłuchując się w twój oddech który krzyczał do mnie ze już nic tu nie jest proste
|
|
|
|
Kolejny życiowy zawód, kolejna porażka. Znowu zostałeś sam i nikt niczego nie wyjaśnia
|
|
|
|
Tęsknię, cholernie tęsknię. Wracając wspomnieniami i zatapiając wzrok w odległą przestrzeń za oknem, ciągle o nim myślałam, ciągle tęskniłam, marzyłam, bo go zobaczyć.
|
|
|
|
Odszedłeś. Masz kogoś nowego do kochania, kogoś właściwszego, kogoś lepszego. Niech tak pozostanie. Nie czekam na Twój powrót, bo najprawdopodobniej ten nigdy nie nastąpi. Najprawdopodobniej - bo życie ma naturę żartownisia i lubuje się w zaskakiwaniu. Skoro więc nie wiem czy rano nadal będę pośród żywych, jak mogę zakładać, że za rok, dwa, pięć, bogatsi o nowe doświadczenia, samotni odkrywcy smaku ust wielu, nie staniemy ponownie na swojej drodze? Może weźmiesz mnie wtedy za rękę i pomaszerujemy razem ku starości, ku wieczności? Niezbadane są wyroki Boże. Dlatego wspólnie ze swoim zranionym sercem mówię Ci teraz: Bądź szczęśliwy. I nie martw się, moje rany zagoją się niebawem, ból odejdzie w zapomnienie. A Ty bądź szczęśliwy, najszczęśliwszy. Tego chcę, o to tylko dziś proszę
|
|
|
|
tak biegłam do Ciebie, że zgubiłam siebie gdzieś po drodze..
zdusiłeś ogień choć się jeszcze trochę tlił
spalam się każdego dnia przy tobie
myślałam że przeczekam
ten arktyczny chłód
pod ciepłym kocem skulę kości
pod biegunowym kołem czaję się jak tchórz
szukając wektora miłości
|
|
|
|
zbyt wiele tu dróg, za dużo ludzi czekających ciągle na cud.
|
|
|
|
nie umiem Cie pocieszyć kiedy patrzysz w przeszłosć,
ale moge wziać dobre wino i pójsć tanczyć w deszczu z Toba.
|
|
|
|
i pragnę jego gestów, wyrazów jego twarzy, jego prawdy,
jego szczęścia, chyba nawet jego marzeń.
|
|
|
|
dobrze wiem, że ten los wystawia nas na próbę.
pieprze smutek i żal, gorzkie łzy są mi obce
tylko czasem miotają mną te chore emocje.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
