 |
|
Nie chcę się z Ciebie budzić, kochanie!
|
|
|
|
Marzyła, by się obudzić i żeby było tak jak kiedyś, kiedy byli razem. Beztrosko darzyli się uczuciem.
|
|
|
|
Czuję Cię w powietrzu i w dymie z ostatniego papierosa.
|
|
|
|
Przykleję się do Ciebie, do każdej Twojej wypukłości. Zamknę oczy i
odpłynę daleko do najdalszych wspomnień. Do dziecięcej nadziei i
ufności w to, że jesteś. Wtulę się w Ciebie jeszcze mocniej.
Powierzę Ci znów siebie.. Prowadź mnie przez kolejne chwile
nieobecności, przez kolejne spacery w myślach. Ja nawet nie wiem jak
masz na imię, ja po prostu Cię czuję. Ja nawet oddycham Tobą…
|
|
|
|
Raczej obojętność niż chęć, by próbować coś zmienić..
|
|
|
|
Była naiwna, jak mała dziewczynka. Wierzyła, że słuchawki w uszach i muzyka na maxa zagłuszą jej myśli, wspomnienia, przegapione szanse, wyrzuty sumienia i całą resztę...
|
|
|
|
Najlepiej nie mów nic, kochanie. Tylko spójrz mi tak głęboko w oczy, żebym czuła, jak mocno kochasz!
|
|
|
|
Potrafiła przezwyciężyć każdy ból, każde cierpienie, nawet te największe. Tylko dlatego, że miała gdzieś głęboko w sercu kawałek nadziei, że jeszcze będzie mogła wtulić mu się w ramiona i powiedzieć, jak bardzo wiele dla niej znaczy..
|
|
|
|
A teraz podejdź do mnie, powiedz mi najcieplejsze słowa, jakie potrafisz i przytul mnie tak, jakbyś żegnał się ze mną na zawsze...
|
|
|
|
W różowym pudełku z misiem w sweterku w paski i z fioletową kokardką na rogu zakopię wspomnienia o Tobie. Będę pamiętała, że było kolorowo.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
