 |
gdybym mogła mu powiedzieć, jak bardzo się cieszę, że jest.
|
|
 |
jak myślisz przez kogo wzięłam pierwszego bucha?
|
|
 |
miała wspaniałych przyjaciół. jedyne czego jej brakowało to cudownego faceta. ale pod słowem "cudowny" nie kryło się wiele. wystarczyłoby, żeby ją kochał, szanował. żeby przytulił ją w tej chwili, kiedy rozpada się na tysiąc kawałków. kiedy nie ma sił na nic. wystarczyłoby jej, żeby po prostu był. ale chyba wymaga za dużo.
|
|
 |
i co może cię obchodzić to, że coś znaczysz?
|
|
 |
pamiętam jak pierwszy raz dostałam od niej po twarzy. pamiętam moje łzy w oczach i wykrzyczane "nienawidzę cię". teraz to już codzienność.
|
|
 |
przyjaźń pomijam, miłość to chłam, przeliczana na ilość ran, ran, które zadam i ran, które mam.
|
|
 |
przychodzą i odchodzą. rozkochają, pobawią się i odejdą.
|
|
 |
twierdził, że może mieć każdą, udowodniłam mu, że nie.
|
|
 |
Choroba nauczyła mnie tego, że trzeba wyluzować. Trzeba mieć sporo dystansu i umieć oddzielić rzeczy pilne od ważnych. Pilne trzeba załatwić. Nad ważnymi należy się zatrzymać.
|
|
 |
“Niestety jest możliwe płacenie za jeden błąd przez całe życie. Są decyzje, których konsekwencje ponosimy bardzo długo. Dlatego "dojrzałość" i "wnikliwość" to słowa, których znaczenie powinniśmy poznać, zanim podejmiemy najważniejsze decyzje w życiu. ”
|
|
 |
Nie da się uciec od myślenia o własnej śmierci, będąc śmiertelnie chorym. Zresztą ze śmierci trzeba żartować, bo gdyby śmierć była śmiertelnie poważna, to by nas zabiła.
|
|
 |
"Ale wiesz co postanowiłam dawno temu? Postanowiłam, że nie chcę mieć doskonałej miłości ani doskonałego męża, nie muszę mieć doskonałych dzieci i życia. Chcę mieć swoje. Chcę moją miłość, mojego męża, moje dzieci, moje życie. Sama nie jestem doskonała. Nigdy nie będę. Nie spodziewam się perfekcji. Ale w życiu nie trzeba być perfekcyjnym, żeby być silnym."
|
|
|
|