 |
Ludzie nie wiedzą sami, czego chcą. Dążą do gwiazd, zamiast cieszyć się ich pięknem z daleka, a potem upadają na dno oceanu ze spalonymi skrzydłami. Nie słuchają intuicji i ciągle pragną czegoś więcej. Życie za rogiem wydaje się czymś lepszym, a że lepsze zawsze było dobrego wrogiem, sami wbijają sobie nóż między żebra i z tym nożem przeżywają kilka następnym lat. Milkną w nich dobre emocje i są coraz bardziej sfrustrowani, co kończy się ucieczką od życia. Rozumiem to. Zwłaszcza, gdy mrużę oczy i spoglądam na nich z balkonu. Nie chcę do nich dołączyć, a może już dołączyłam. Nie wiem. Kawa stygnie. / Kavu Zet.
|
|
 |
Co powoduje że nasza kultura osobista nie zawsze idzie w parze z naszym postępowaniem,? Strach,? Brak odwagi? Pewność siebie? A może ta kultura nigdy nie była w nas?
|
|
 |
I znowu wszystko powróciło, zrobiła to,ta jedna, malenka chwila, ten jeden malutki gest.
|
|
 |
Zakochany jest jak człowiek w lesie zapatrzony tylko w jedno drzewo.
|
|
 |
Chciałbym znaleźć się w Twoich ramionach dzisiejszej nocy. Przytulić
Cię mocno i słuchać bicia Twojego serca, patrzeć jak śpisz obok mnie
i... na chwilę przestać tęsknić.
|
|
 |
Najbardziej kocham Cię wtedy, kiedy trwasz przy mnie mocno, gdy jestem nieznośna i sama od siebie odeszłabym najchętniej.
|
|
 |
tęsknię za czasem, kiedy można było tak dużo a trzeba było tak niewiele.
|
|
 |
Brak zaufania? Jest wadą czy nauczką?
|
|
 |
Sama nie umiem odpowiedzieć sobie na pytanie czemu taka jestem. Takie życie? Tylko ile jeszcze? Ile człowiek jest w stanie znieść zanim totalnie zacznie wątpić w ludzi? Jest jakaś granica, po której człowiek zaczyna czuć, że samotność jest o wiele lepsza.
|
|
 |
Czy jest na tym świecie ktoś, kto nie da mi w siebie zwątpić?
|
|
 |
Już czułam, że mogę komuś zaufać, oczywiście nie od razu. Ale przecież każdy w moim życiu, gdy odkryje, że moje serce jest zbyt dobre wykorzystuje to i traktuje mnie jak opcję. Więc na co liczyłam tym razem?
|
|
|
|