 |
|
A potem świat znowu zaczął istnieć, ale istniał zupełnie inaczej
|
|
|
|
Czasami mi się zdaje, że pęknę ze smutku.
|
|
|
|
Odpychasz ludzi od siebie, żeby mniej bolało kiedy odchodzą.
|
|
|
|
Płacz, ale nigdy się nie poddawaj
|
|
|
|
nigdy nie pokazuj ludziom, że cokolwiek Cię dotknęło.
|
|
|
|
Bo wszystko sprowadza się do tego, że ja siebie zwyczajnie nie lubię.
|
|
|
|
Mam nienawiść do miejsc w których przeżyłam dużo dobrych chwil z osobami których dzisiaj nie znam.
|
|
|
|
boję się, że ostatecznie albo zostanę sama albo znienawidzę siebie do końca. będę żyła na pustkowiu, z dala od ludzi, sama ze swoimi lękami, myślami, nieuzasadnionym strachem. sam na sam z paranoją, ze swoim wariactwem. smutna i przerażona. bez reszty żałosna.
|
|
|
|
Ci, którzy odchodzą naprawdę, odchodzą bez pożegnania.
|
|
|
|
Pamiętaj by cierpieć z wdziękiem damy, nie pisz nigdy by wróciła.
|
|
|
|
Dlaczego czasami tak trudno jest rozmawiać? Zamiast prośby o wyjaśnienia serwujemy chłodne spojrzenia. Zamiast żartu - milczenie. Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalną anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
