 |
|
owszem może i go kocham, lecz tak na prawdę nie mam pojęcia kim jest..a raczej jako kto bywa w moim skołatanym sercu..II systematyczny_chaos
|
|
|
|
siedzę na krańcu świata i patrzę jak płoną nasze wspólne marzenia, które najpierw brutalnie zabiłeś nie dając im żadnej szansy..nie dowierzam widząc coś tak nieprawdopodobnego..opadam z sił...czuję się bezsilna, bezradna. chyba powoli umieram nie dostrzegając już żadnej nadziei na przetrwanie. wybacz. II systematyczny_chaos
|
|
|
|
słyszę jak coś szepczesz trzymając moją dłoń. mam wrażenie, że patrząc w dal utkwiłeś gdzieś pomiędzy przeszłością a teraźniejszością . po chwili w Twoich oczach dostrzegam strach jaki jeszcze nigdy się w nich nie pojawił. z sekundy na sekundę stwarzasz wrażenie zagubionego chłopca, który jeszcze nigdy nie doznał czym jest prawdziwa miłość. ' nie bój się, nie jesteś jedyny ' chciałabym powiedzieć, lecz strach przed lawiną uczuć powstrzymuje moje usta, a cisza nadal wypełnia powietrze między naszymi zmarzniętymi ciałami II systematyczny_chaos
|
|
|
|
cz.1 /doskonale pamiętam naszą ostatnią rozmowę na przystanku, kiedy to mieliśmy puścić w niepamięć wszystkie czyny i słowa które padły przez te wakacje i zachować je w tzn. ' pudełku wspomnień ' patrzałam na Ciebie a w moich oczach można było dostrzec smutek, którego nie potrafiłeś zabrać ze sobą..Sztuczny uśmiech towarzyszył nam obojgu. I choć dobrze wiedzieliśmy że spotkamy się za miesiąc, dwa to czuliśmy jakbyśmy się rozstawali na zawsze. Po pewnym czasie podszedłeś do rozkładu jazdy, spojrzałeś na zegarek i powiedziałeś tym przybitym głosem ' pięć minut ' Wtedy nie wytrzymałam, nie liczyło się to co do siebie czujemy, a co nie..wtuliłam się w Ciebie i szepnęłam Ci do ucha ' z kim będę prowadzić te poważne rozmowy o pierwszej w nocy ? kto będzie ratował mi życie przynosząc tabliczkę mojej ulubionej czekolady ? ' Ty milczałeś..więc odsunęłam się od Ciebie a wtedy zobaczyłam łzy które rzędem spływały Ci po policzkach.
|
|
|
|
cz 2. / ' Przyjaciele to skarb ' wydusiłeś z siebie łapiąc mnie za podbródek po czym lekko pocałowałeś w czółko. Po chwili złapałeś za torbę rzuciłeś mi krótkie znaczące spojrzenie przytuliłeś i stanąłeś przy krawężniku po czym wszedłeś do autobusu..jeszcze przez ułamek sekundy widziałam Cię przez szybę..to były właśnie ostatnie chwile podsumowujące te wakacje Drogi przyjacielu. II systematyczny_chaos
|
|
|
|
cz.1 / pomimo, że nigdy w to nie wierzyłam stałam się, choć na trochę w kogoś oczach wyjątkowa i ważna. Szkoda, że to wszystko tak krótko trwało, ze teraz pozostała tęsknota za każdym, najmniejszym fragmentem Jego. Nie oczekiwałam tak wiele, jak Cię poznałam, tak naprawdę to nie oczekiwałam niczego. Dostałam zbyt wiele, za dużo. Teraz to wszystko pomału chyba trzeba zacząć zamieniać w najwięcej warte wspomnienia. Ponownie pamiętać każdy dotyk, gest, słowo. Nie zapomnę nigdy Twojego pierwszego spojrzenia, wtedy, jak słodko czekałeś i się denerwowałeś, dwóch białych czekolad do przekupienia, tego aniołowania i Twojego uśmiechu. Tego, że było tak idealnie, niezwykle dzięki Tobie, a tylko dlatego, że ja prosiłam. I nawet tego, że poszliśmy do zoo zobaczyć żyrafy, które przyjechały dzień później. Szkoda, że wszystko, co dobre i idealne szybko się kończy. Zawsze w marzeniach mogę przecież chodzić z Tobą do kina, nie na film, zawsze mogę pamiętać Twój zapach i wszystko inne z Tb związane.
|
|
|
|
cz.2 / . Nie chcę czekać i się zastanawiać co robisz, z kim jesteś i dlaczego nie masz czasu, żeby odebrać głupi telefonu ode mnie. Czasami coś w ludziach pęka i nie mogą się pozbierać, ale czasami robią to zajebiście szybko. (...) Posiadam aż nad to na chwilę obecną, a jednak zaczyna mnie to wszystko zastanawiać. Tak przydał by się robak stanowczo sprowadzający na ziemie, ale jej nie ma. Wiele się w moim życiu zmieniło. Wielu ludzi się pojawiło, wiele zniknęło, wielu zajęło inne miejsce. Na moje własne życzenie. Podobno jestem szczęśliwa, ale dziś zaczęłam się nad tym zastanawiać. Nie chcę tego niszczyć, ale czy to wszystko nie za szybko? Czy tak można? Niby raz się żyje i raz umiera, ale dziś zaczęłam wariować. Przecież nawet się nie znamy, a którą z kolei jestem? Grzebanie w internecie nigdy nie popłaca, a nawet szkodzi do granic bardzo. To takie pokręcone. Jest idealnie, ale może to tylko oczekiwanie na jedno?
|
|
|
|
cz. 3 / Nie mamy po pięć latek, nie zawsze starczy tylko trzymanie się za rączkę czy całowanie się. Czuję się, jak wariatka... Jak takie małe rozbite dziecko, które nie wie, co ma zrobić. I pewnie szukam dziury w całym, ale nie mogę sobie pozwolić na rozbicie akurat teraz. Zaczynam najtrudniejszy rok w moim życiu. Potrzebuje wsparcia, a nie wielkiej niewiadomej. Czuję się przy nim, jak ktoś bardzo wyjątkowy, ale zadaje sobie ogromnie wiele pytań. Nie mogę tracić głowy, choć chyba już za późno.. (...) We mnie umarło już teraz coś istotnego. I jak ktoś powiedział mówi się tylko, że ma się wyjebane, a tak naprawdę w głębi serca się tęskni i kocha. Ma racje, ale teraz za parę dni będzie trzeba zmienić priorytety, zająć się tym, co ważne.. I tym razem na przeprosiny może nie wystarczyć ulubiony kubek przesłodzonej herbaty i biała, ulubiona czekolada, która dawno straciła ukochany smak.
|
|
|
|
cz 4. / Zostały mi cztery kostki w szufladzie od Ciebie, ciekawe, jak długo wytrzymam, żeby ich nie zjeść.Obiecałam sobie, że jak znikną to zapomnę i tak zrobię...
|
|
|
|
nawet nie zdajesz sobie sprawy jak te kłótnie mnie wykańczają..nie masz pojęcia jak bardzo niszczą one moje skołatane serce, które ostatkami sił bije właśnie dla Ciebie..II systematyczny_chaos
|
|
|
|
Moja dusza po raz kolejny stała się ciężkim kamieniem pozbawionych jakich kol wiek uczuć. Duszę się, bo to właśnie ten kamień powoduje, że moje serce staje się z dnia na dzień co raz słabsze. Próby odejścia z tego świata kończą się tak samo - otwieram oczy i widzę jasność po chwili pojawiają się sylwetki ludzi w fartuchach lekarskich..tak to znowu szpital. Ile jeszcze mam męczyć się na tym świecie? Po co mam walczyć skoro i tak zgładzi mnie rzeczywistość? Na te i na wiele innych pytań nie znam odpowiedzi, ale jedno jest pewne życie nie raz jeszcze da o sobie znać...więc chyba pora podnieść się z dna...ale to nie dziś..II systematyczny chaos
|
|
|
|
urywki wspomnień, i parę zdjęć - to wszystko co pozostało mi po moim świecie o niesamowicie magnetycznych czekoladowych oczach. II systematyczny_chaos
|
|
|
|
Dodaj komentarz
