 |
|
I jeżeli całujemy się aż do bólu – jest to słodycz, a jeżeli dusimy się w krótkim, gwałtownym wspólnie schwyconym oddechu – ta sekundowa śmierć jest piękna.
|
|
|
|
I tak właśnie ci, którzy oświecają nas, sami są ślepcami.
|
|
|
|
Dla ludzi w jej stylu tajemnica zaczynała się w chwili wyjaśniania jej.
|
|
|
|
Człowiek jest rzeczywiście bydlęciem, które się może przyzwyczaić nawet do tego, że się nie może przyzwyczaić.
|
|
|
|
Biedna miłość która musi karmić się myśleniem.
|
|
|
|
Bez posiadania siebie nie można posiadać innych, a któż tak naprawdę posiada siebie samego? Któż miałby aż tak dosyć siebie czy też samotności, żeby nie zadowalając się własnym towarzystwem szukać rozrywek w kinie, w burdelu, u przyjaciół albo w absorbującej pracy czy też małżeństwie, po to, aby zostać chociażby samotnym – wśród – innych?
|
|
|
|
Trochę nie mam życia, a trochę je przegrywam.
|
|
|
|
(...) wybaczam ci, jesteś tylko opartym na pochodnych węgla, niestabilnym, organicznym, głupim tworem.
|
|
|
|
Te żyły znów zawiązują się na supeł, nerwy plączą się jak bluszcz, kości grają razem wspólny rytm.
|
|
|
|
Nabroiłem. A wszystko zaczęło się od tego, że się zakochałem.
Zakochałem się jakieś dwa, trzy tygodnie temu, o trzynastej dwadzieścia.
|
|
|
|
Było warto oszaleć dla tych uszytych z pozłacanej waty sekund.
|
|
|
|
Zaraz go zajebie. Tylko wypiję kawę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
