|
|
przyzwyczaiłam się już do niego, do częstych sprzeczek, uśmiechów i dziwnych spojrzeń.
|
|
|
|
nigdy nie ufaj nikomu do końca, bez względu na to kim ta osoba dla ciebie jest.
|
|
|
|
Najgorzej jest jak człowiek siedzi sam w nocy i się zastanawia. Nawet jeśli przez większość czasu jest dobrze, to wieczorem zawsze mam wrażenie, że coś jest nie tak.
|
|
|
|
Potrafisz wyobrazić sobie, że zamiast ciepłej bluzy zakładasz białą koszulę, a na nią marynarkę? Że zamiast luźnych dresów ubierasz eleganckie spodnie? Że zamiast iść na spotkanie ze mną, idziesz na mój pogrzeb? Potrafisz?
|
|
|
|
czasem zastanawiam się dlaczego ludzie wciąż to robią... bo nie tylko ja popełniam wciąż te same błędy prawda? ktoś kilka bloków dalej też sprzedał najdroższe pamiątki, żeby dostać trochę białego pyłu w przeźroczystej folii. matka piątki dzieci znowu rozkłada nogi przed swoim mężem chociaż nie chce kolejnego dziecka. chłopak zakochanej po uszy dziewczyny pije właśnie piwo z kolegami choć rozumiem Go i wiem, że chce jej szczęścia. wychodzi inaczej, no właśnie. złodziej ponownie kradnie i nie dlatego, że zostaje zmuszony tylko po prostu chce to zrobić. ktoś kolejny raz wraca się z roztrzaskanym nosem, bo lubi się bić... po prostu chce. gdzie są nasze postanowienia, chęć zmiany... obietnice? skoro i tak robimy to do czego ciągnie nas pierwotny instynkt. nie mamy oporów i niech nikt nie mówi mi o powstrzymywaniu się, bo panuje nad nami nawet kawa z mlekiem, którą musimy pić każdego dnia.
|
|
|
|
czasem zastanawiam się dlaczego ludzie wciąż to robią... bo nie tylko ja popełniam wciąż te same błędy prawda? ktoś kilka bloków dalej też sprzedał najdroższe pamiątki, żeby dostać trochę białego pyłu w przeźroczystej folii. matka piątki dzieci znowu rozkłada nogi przed swoim mężem chociaż nie chce kolejnego dziecka. chłopak zakochanej po uszy dziewczyny pije właśnie piwo z kolegami choć rozumiem Go i wiem, że chce jej szczęścia. wychodzi inaczej, no właśnie. złodziej ponownie kradnie i nie dlatego, że zostaje zmuszony tylko po prostu chce to zrobić. ktoś kolejny raz wraca się z roztrzaskanym nosem, bo lubi się bić... po prostu chce. gdzie są nasze postanowienia, chęć zmiany... obietnice? skoro i tak robimy to do czego ciągnie nas pierwotny instynkt. nie mamy oporów i niech nikt nie mówi mi o powstrzymywaniu się, bo panuje nad nami nawet kawa z mlekiem, którą musimy pić każdego dnia.
|
|
|
|
stojąc, na skraju, obsesji, zaczęłam, nienawidzić, siebie bardziej, niż kiedykolwiek, wcześniej. krzyczałam z rozpaczy, ze łzami w oczach, stojąc przed lustrem.
|
|
|
Tak trudno jest zebrać się w sobie. Powiedzieć "dam radę" i dać. Zawalczyć. Utrzymać motywację. Nie patrzeć wstecz. Nie przejmować się zdaniem innych. Dążyć do celu. Wciąż zaparcie iść do przodu. Nie odpuszczać, gdy pojawi się błahy problem. Nie wylewać łez. Nie czekać na czyjąś pomocną dłoń. Tak trudno jest pokonać w sobie tę blokadę, która nie pozwala na więcej i przez którą tak wiele tracimy. Tak trudno jest wygrywać, kiedy nie ma się chęci na walkę, kiedy wszystko to, co dotychczas było siłą, utraciło się na zawsze. [ yezoo ]
|
|
|
|
Bo Ty myślisz, że wszyscy mają podobnie do Ciebie. Wszyscy szybko się zbierają, melanżują, zapijają smutki. Idą od jednych ust do drugich. Bo Ty myślisz, że wszyscy mają tak łatwo. Myślisz, że skoro Ty potrafisz, to inni też. Gówno prawda. Robisz syf w życiu innych i musisz wiedzieć, że oni tak szybko po Tobie nie sprzątają. Babrają się w tym po kilka lat, pierdolą sobie życie, relacje z innymi. Ale co Ciebie to obchodzi... Ważne, że w Twojej głowie, wszyscy mają tak łatwo jak Ty./esperer
|
|
|
miało już nic nie znaczyć, nie boleć, nie wracać, nie uwierać, ale wciąż kuje, wciąż wraca, wciąż uwiera. nie tak mocno jak kiedyś, ale nadal, w jakimś stopniu. wciąż jest obecne. a przecież nie chce tak, nie pragnę, wyrzekam się, zapominam i staram z całych sił, by to wyrzucić, zdeptać, zniszczyć, tak jak to zniszczyło mnie kiedyś. i niby udaje się, niby jest lżej, ale wciąż przeszkadza, wciąż nie jest takie jakie powinno, wciąż czegoś temu brakuje, wciąż nie jest zbyt mało ważne. / niechcechciec
|
|
|
czasem wchodzisz w pewien etap, gdzie odwracając się wstecz, wiesz, że przeszłość nigdy już się nie powtórzy i wtedy nagle w oczach pojawia się ten cień strachu, że przecież nigdy nie chciałeś by to wszystko tak się skończyło, że gdzieś tam po cichu dopisywałeś kolejne kartki epizodu, że wiedziałeś, że to się kiedyś skończy, ale mimo wszystko wierzyłeś, że jeszcze nie teraz. / niechcechciec
|
|
|
|
I wiesz co Ci powiem? Mimo wszystko, mam do Ciebie słabość. Tak po prostu. / twoj.na.zawsze
|
|
|
|