 |
|
Jest taki rodzaj strachu, którego nie jesteśmy w stanie opisać słowami. Jest na tyle duży, że masz problemy ze snem, z apetytem, ze sobą.
|
|
|
|
Boję się. Codziennie się boję, że obudzę się wdową.
|
|
|
|
Słowa rzucane na wiatr. Tak, on jest w tym mistrzem.
|
|
|
|
Zyc czy nie żyć? Oto jest pytanie.
|
|
|
|
Mam dosc nieprzespanych nocy, pelnych oczu zapelnionych lzami, musze w koncu to przerwac.
|
|
|
|
To było bardzo nie na miejscu, co właśnie powiedziałeś.
|
|
|
|
Często słowa bolą o wiele bardziej od czynów. Są jak kule przebijajace serce, pozostawiajace ogromne rany
|
|
|
|
Jeden się znęcał fizycznie, drugi psychicznie. Ciekawe jaki będzie trzeci.
|
|
|
|
Gdyby nie ja i to, że za dużo powiedziałam to wszystko byłoby świetnie.
|
|
|
|
Czy chociaż raz uda mi się czegoś nie spieprzyc?
|
|
|
|
Wydłubię swoje oczy, abyś widział to co ja. Wyrwę uszy, abyś usłyszał to co ja. Zaszyję Ci usta, abyś nie mógł krzyczeć tak jak ja. Oddam mój mózg w Twoją opiekę, abyś zrozumiał.
|
|
|
|
Liczenie kafelek poraz setny robi się nudne..
|
|
|
|
Dodaj komentarz