 |
|
nie pytaj mnie, co się stało. trudno mi mówić o tym, jak bardzo Cię kocham i tęsknie. możesz uznać mnie za naiwną. ale nie bedę mówić Ci o tym w kółko, bo znów uznasz, że jestem nudna...
|
|
|
|
nie pytaj mnie, co się stało. trudno mi mówić o tym, jak bardzo Cię kocham i tęsknie. możesz uznać mnie za naiwną. ale nie bedę mówić Ci o tym w kółko, bo znów uznasz, że jestem nudna...
|
|
|
|
chciałabym Ci tyle rzeczy powiedzieć, ale się cały czas powstrzymuje. bo albo stwierdzam, że nie mają sensu, albo stwierdzam że wyjdę przy tym na idiotkę.
|
|
|
|
zadzwon do mnie za kilka lat, a ja wtedy opowiem Ci jak pozmieniałeś mój świat.
|
|
|
|
bez Ciebie nie chce mi się żyć. jeść. oddychać. istnieć.
|
|
|
|
Tęsknię za Tobą. Nienawidzę tego uczucia, gdy jesteś tam daleko i nie poczuje przez długi czas Twojego zapachu. Nie dotkne Twojego ciała, ktore uwielbiam. Ta przeszywajaca pustka w moim ciele jest nie do zniesienia
|
|
|
|
stoi na dworze. zamyka oczy i mocno zaciska pięści, by powstrzymać się od płaczu. ale on jest silniejszy od niej. ta ciepła ciecz sama napływa jej do oczu. otwiera oczy, spogląda w dół. stoi nieruchomo. księżyc świeci jej prosto w oczy. stoi tak na moście samotnie i zastanawia się nad najważniejszym krokiem swojego życia.
|
|
|
|
Wsiadam w samochód i kraze po miejscach, w których byliśmy razem. Gdzie jedliśmy, smialismy się razem. Przypominam sobie te miejsca, bo tak bardzo nie chce o tym zapomnieć. Dają mi siłę, by walczyć dalej. Tak, te wspomnienia, które wywołują u mnie napady euforii. Chciałabym mieć Cię na zawsze, blisko, obok. Robić z Tobą wszystko. Być tą, tylko ta ktora kochasz. Jedna, jedyna. Tęsknię skarbie. Za twoim wzrokiem, zapachem, smakiem ust.
|
|
|
|
To niedorzeczne, że jest tak blisko, a jednocześnie tak daleko.
|
|
|
|
szła w deszczu na moście, na palcu kręcąc rewolwerem. szła i się uśmiechała. udawała, że wszystko jest w porządku, tak jak zawsze. ale tego wieczoru to nie był zwykły spacer. tym razem to miał być jej ostatni. stanęła na samym środku. spoważniała i spojrzała w dół. było bardzo wysoko i wiedziała, że jest to niebezpieczne. przesiąknięta od deszczu zaczęła tańczyć. kręcąc się śmiała się głośno. na tyle głośno, że ludzie przejeżdżający zaczęli zwracać na nią uwagę. zatrzymała się i zastanowiła. postanowiła zagrać w 'rosyjską ruletkę'. wzięła pistolet w dłoń, kręcąc magazynkiem przyłożyła broń do swojej skroni. nagle przycisk, ślepy strzał. samochody zaczęły się zatrzymywać, krzyczeć, że jest nienormalna. wtedy ona zrobiła dwa kroki w tył. poczuła, jak leci, rozbijając czaszkę o kamień. jej problemy się skończyły, jej zmartwienia. ona sama się skończyła.
|
|
|
|
słucham komplementów, ale im nie wierzę. uśmiecham się w tłumie, ale płaczę w samotności.
|
|
|
|
nienawidzę siebie. brzydzę się swoim ciałem. te fałdy, rozstępy, cellulit. podkrążone oczy od płaczu, obgryzione paznokcie ze stresu., czuję się jak karykatura człowieka. nie człowiek, a anty-człowiek.
|
|
|
|
Dodaj komentarz