|
Jak wiele może znieść człowiek? Ile jeszcze będzie musiała wytrzymać? Gdzie jest granica, po której przekroczeniu człowiek po prostu się rozpada?
|
|
|
Miłość? Ta od trzymania się za ręce? Nie można przez całe życie trzymać się za ręce, bo w pewnym momencie zaczynają drętwieć dłonie. Taka miłość się zawsze kończy. Kiedyś się kończy. Tak musi po prostu być, inaczej wykończylibyśmy się. Ale ważniejsze niż miłość, jest to, co po niej zostaje.
|
|
|
Nikt nie jest samotny z przypadku. Na świecie żyje kilka miliardów ludzi. Wszyscy boją się samotności. Nie jest łatwo pozostawać samotnym, jeśli się tego nie chce. Zawsze ktoś będzie się przy człowieku kręcił. Zawsze.
|
|
|
Każde z nas jest dziwne na swój sposób, ale jak jesteśmy razem, robi się to normalne.
|
|
|
W każdym związku - na początku, w połowie czy pod koniec - następuje taka chwila, w której wszystko zależy od jednego słowa albo zdania. Czasem jedno spojrzenie potrafi odbudować związek lub zburzyć go raz na zawsze.
|
|
|
Zawsze byłem gotów na koniec, tylko nie wtedy, gdy następował.
|
|
|
(…) ludzie mówią: w morzu jest masa ryb. Ja im odpowiadam: pierdol się, ona była moim morzem.
|
|
|
Świat jest jednak cholernie kruchy, kruchy jak wydmuszki, wszystkie z wierzchu pięknie pomalowane, ale puste w środku.
|
|
|
Blizny przypominają nam, że przeszłość zaistniała naprawdę.
|
|
|
Na zawsze nie ma nic. Rzeczy się niszczą, a ludzie odchodzą.
|
|
|
Czy jej go brakowało?
Chciała się w nim zatracić. Chciała się wokół niego owinąć jak opaska uciskowa.
Gdyby mu pokazała, jak bardzo go potrzebuje, pewnie uciekłby daleko.
|
|
|
Ludzie, nawet jeśli się kochają, czasami się ranią. Taka już nasza natura.
|
|
|
|