 |
|
Wiem jak ciężko jest wybaczyć,wiem jak boli strata.I ten widok jak najbliższa osoba Cie zdradza."Ja nie chciałem przepraszam" to nie jest tłumaczenie. I nie wiem jak się czujesz,nie chce patrzeć na Ciebie. Podobno mieliśmy być razem, podobno.
|
|
|
|
Mam zapaść, lekarz pyta co ćpałem. On nie wierzy,że serce można zatrzymać bólem.
|
|
|
|
Byłam pijana, ledwo stałam na nogach, prawie na nic nie miałam siły, jedynie co byłam w stanie wtedy zrobić, to wykrzyczeć, że Cię kocham. Ale po co, skoro to niczego nie zmieni? chciałabym żeby było inaczej.. żebyś zobaczył moją zapłakaną twarz, która się w Ciebie wpatruje i krzyczy, jak bardzo mi zależy, jak bardzo cierpię, kiedy nie ma Cię obok, jak cholernie czuję się słaba bez Ciebie. Jak umieram z powodu Twojego braku. I wtedy Twoje smutne oczy, były by odpowiedzią na wszystko, na to czy kochasz.
|
|
|
|
Jakoś zbyt sentymentalnie u mnie dzisiaj. Wciąż pamiętam jak obiecałeś, że będziesz na zawsze. Na zawsze trwało w Twoim przypadku krócej niż przypuszczałam. Mimo wszystko to również moja wina i może nie ma we mnie tej dawnej miłości a jest jedynie smutek. Dlatego cięzko mi wejść w to drugi raz, przepraszam
|
|
|
|
Nie chcę już tej bliskości. Jaka ona by nie była, w każdy sposób potrafi zranić. Nie chcę ufać, nie chcę się przyzwyczajać i uzależniać, nie chcę zawodzić się kolejny raz . Nie chcę się zwierzać, by potem żałować i obmyślać błędy. Nie chcę, by mi zależało i komuś na mnie zależało. Wtedy mocniej potrafię zranić i choć całkiem nieświadomie - Serce staje się martwe.
|
|
|
|
W życiu stale szukamy wytłumaczenia. Marnujemy czas, usiłując się dowiedzieć dlaczego. Ale czasami nie ma żadnego dlaczego. I jakkolwiek smutno by to brzmiało, do tego właśnie sprowadza się całe wytłumaczenie.
|
|
|
|
Nie ma nierealnych marzeń, są nasze psychiczne blokady.
|
|
|
|
To prawda. Nie potrafię już udawać. Nie umiem ukrywać smutku, zbyt długo próbowałam z nim walczyć, jednak przegrałam. Teraz coraz więcej ludzi zauważa, że jest coś nie tak jak powinno, a ja już nawet nie zaprzeczam. Wypaliłam się od środka, zbyt długa tęsknota pozbawiła mnie wszystkiego. Znowu wieczorami zamykam się sama i zamęczam się pod stertą myśli. Myślałam, że byłam już u samego końca mojego cierpienia, że przychodzi czas kiedy zamknę całą przeszłość na trzy spusty, ale wystarczyła chwila, a znów wylądowałam na samym początku tej mozolnej drogi. Kolejny raz czuję jakbym straciła Cię na zawsze. Mam wrażenie, że wbiłeś mi kolejny sztylet w serce. Chociaż to nie do końca tylko Ty. Teraz i ja pozwoliłam sobie na to cierpienie. Nie wiem ile jeszcze razy będę uświadamiać sobie, że nie potrafię żyć bez Ciebie, najgorsze jest jednak to, że za każdym razem wychodzę z tego słabsza. Teraz więc Twoja kolej aby zrozumieć jak trudno żyje mi się samej./??
|
|
|
|
Kochany pamiętniku. Wmawiałam sobie, że można się poddać nie ryzykować twierdząc, że nie czas na zmiany, ale to był tylko pretekst. Usiłuję uciec od prawdy a prawda jest taka, że się boję. Jeśli dam sobie prawo do choćby chwilowego szczęścia cały świat runie i nie wiem czy to przetrwam.
|
|
 |
|
A to, że spotkaliśmy się w tym samym miejscu, w tym samym czasie, z tym samym nastawieniem jest już dla nas zwycięstwem. Wygraliśmy, słyszysz, utrzymajmy ten poziom. / nieracjonalnie
|
|
|
|
Dodaj komentarz
