 |
|
Powiedz mi szczerze co oferuje nam jutro? Wypełnioną wodą szklankę, czy też jak nicość pustą?
|
|
|
|
Morze strat, ciężkich grzechów i żalu straconego jutra. Stąd droga donikąd jest prosta i krótka.
|
|
|
|
Teraz nawet ideał ma już swoje wady, bo jest tak idealny, że aż do przesady.
|
|
|
|
Postać wspomnień z przeszłości, zgromadzonych w nas na stałe. Jest torturą, jest cierpieniem darowaną nam za karę.
|
|
|
|
Wyimaginowany świat, idealny w naszych sercach. Rzeczywistość jest okrutna i codzienność to potwierdza.
|
|
|
|
Każdy dzień tu witam gorzkim płaczem, a nie śmiechem, bo puste obietnice odbijają się echem.
|
|
|
|
Nic nie jest pewne i będzie szybko przemijać. Nienawiść będzie ranić, a miłość nas zabijać.
|
|
 |
|
Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię, poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg, to jednak poczułeś już jej smak i wierzysz, że będziesz mógł nad nią panować. Myślisz o ukochanej osobie przez dwie minuty, a zapominasz o niej na trzy godziny. Ale z wolna przyzwyczajasz się do niej i stajesz się całkowicie zależny. Wtedy myślisz o niej trzy godziny, a zapominasz na dwie minuty. Gdy nie ma jej w pobliżu - czujesz to samo co narkomani, kiedy nie mogą zdobyć narkotyku. Oni kradną i poniżają się, by za wszelką cenę dostać to, czego tak bardzo im brak. A Ty jesteś gotów na wszystko, by zdobyć miłość.
|
|
|
|
Jak wytłumaczysz to, że się tniesz? Bo "on"? Faktycznie, bo "on" jest jedyny na świecie. Właśnie, warto się zabić nie? Wyobraź sobie że właśnie w tej sekundzie umiera dziecko, które choruje na raka. Wyobrażasz sobie co czują jego bliscy? Płacz i smutek, choć tego nie chcieli. Więc jeśli będziesz chciała wziąć żyletkę, i podciąć żyły pomyśl, że na tym świecie są ludzie, którym życie jest odbierane całkiem niesprawiedliwie i mają większe problemy niż "bo on".
|
|
|
|
mówią, że jestem niedojrzała. żebym głośno nie słuchała muzyki bo na starość będę głucha. żebym nie siedziała na ziemi, bo w przyszłości będę chorować. mówią, żeby się ciepło ubierać, bo jak będę starsza to będę mieć problemy ze zdrowiem. mówią, że nie powinnam wieczorami wychodzić z domu, bo to przecież nigdy nie wiadomo co czeka za rogiem. i w pochmurny dzień, mówią że powinnam zostać w domu, bo zmoknę i będę chora, bo nie warto w taką pogodę iść na rower, na spacer, na boisko. ale ja się pytam, po jaką cholerę mam się tym martwić? jaką mam gwarancje że w ogóle dożyje tych dni o których tak mówią? zresztą, po co na starość będzie mi dobry słuch, wspaniałe zdrowie, co ja w tedy będę mogła zrobić. czy nie lepiej mieć chociaż co wspominać? wolę czerpać garściami póki jeszcze mogę. przestać wreszcie tak bardzo martwić się o jebane jutro.
|
|
 |
|
Kiedy noc płaczę deszczem, a krople jej słonych łez rozmywają się po szybie kreuje z nich obraz naszych ściśniętych dłoni. Palce splątane węzłem miłości. Nerwy, paliczki stają się wspólne, łączą się. Dokładnie rysuję je połączone bo nawet milimetr osobno może rozpruć całość, a wtedy wszystko runie tak po prostu. Z kolejnych kropelek dorysowuje nasze postacie blisko siebie by nie mogła powstać między Nami przepaść, by nie wciągnęła Nas i roztrzaskała na dno. Na sam koniec uzmysłowię sobie, że to tylko deszcz i znajdę go również na swoich policzkach. Znowu jestem jak sklepienie niebieskie późną porą; mroczny, cichy, daleko od wszystkich, zapłakany, pusty, sam.
|
|
 |
|
Mówię Ci, co chcesz usłyszeć. I mówię to dla Ciebie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
