 |
|
ciągła walka o parę kroków, o wykreślenie paru myśli i powstrzymanie się od wypowiedzenia kilku słów za dużo.
|
|
|
|
chcę następnej szansy dopiero wtedy, gdy będę wystarczająco dorosła i odpowiedzialna, żeby pojąć to, co nas łączy i odstawić to, co nad podzieliło.
|
|
|
|
nie wiem co to właściwie znaczy poddać się.
|
|
|
|
odetchnę spokojnie dopiero w momencie, kiedy ostatecznie zrozumiem, że nie mam już po co walczyć.
|
|
|
|
jeśli wciąż nie próbujesz przede mną uciec, to albo jesteś szaleńcem, albo tak naprawdę gówno o mnie wiesz.
|
|
|
|
jesteś bestią żywiącą się moimi porażkami.
|
|
|
|
znów nie zdążyłam domknąć skrzypiących drzwi przeszłości, nie zdążyłam wszystkiego poukładać, wyczyścić, bezpiecznie posegregować, ani nawet unicestwić jedną białą tabletką.
|
|
|
|
dał mi zdecydowanie za mało czasu na opanowanie.
|
|
|
|
życie coraz rzadziej udziela jakichkolwiek wyjaśnień.
|
|
|
|
a później patrzę na to wszystko trzeźwa i nie mogę oprzeć się wrażeniu, że na dłuższy dystans to nie do zniesienia.
|
|
|
|
przestanę na ciebie czekać dopiero w dniu, gdy przestanę oddychać.
|
|
|
|
codzienna batalia o świeższe powietrze.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
