 |
|
Nie rozumiem jak można tak potraktować drugiego człowieka. Jak można wyrządzić mu taką krzywdę? Jak można zniszczyć ludzką wiarę w wartości i innych ludzi? Jak można zabić całe zaufanie i wszystkie uczucia, które były w tej istocie? Jak można zadać taki ból, w którym brakuje świadomości co się z tobą dzieje? Jak można doprowadzić do tego, że inna osoba zwątpi w swoją wartość i zacznie myśleć, że ten stan jest tak beznadziejny, że gorzej być nie może. Jak można zatruć cudzą duszę i myśli, nie biorąc za to odpowiedzialności? Jak można pozbawić kogoś serca? Nie rozumiem tego i to sprawia mi ból.
|
|
|
|
. Co się dzieje z sercem, gdy odchodzi drugi człowiek? Gdzie znajduje się ta druga połowa, która należała do odchodzącego? Jak zachowuje się dusza? Zwija się w konwulsyjnych skurczach czy powoli zanika, czyniąc człowieka pustym i nijakim, bojącym się świata? Co się dzieje z szalonymi myślami?
|
|
|
|
Powoli zatruwał jej duszę, by w końcu zadać śmiertelny cios. Przecież był jej miłością, nie mógł jej zostawić.
|
|
|
|
Nie patrz na mnie, nie słuchaj tego co mówię. Nic nie mów, zamilcz. I milcz póki nie odejdę. Nie patrz w ślad za mną, nie proś bym się odwróciła. Gdy już o mnie zapomnisz - krzycz. Krzycz najgłośniej jak potrafisz, że nienawidzisz życia. Nie zapomnij tylko dlaczego krzyczysz. Krzyczysz, bo ból rozrywa twoje serce i ćwiartuje dusze. Krzyczysz, bo brakuje Ci kogoś, bądź czegoś, bo tęsknisz, ale nie masz prawa tej tęsknoty zaspokoić. Usiądź, usiądź i płacz. I cierp. Cierp, jak jeszcze nigdy nie cierpiałeś, cierp jak ja, gdy Ty odszedłeś.
|
|
|
 |
Nie pozwól mym oczom zapomnieć Twego obrazu, a ciału dłoni. Nie pozwól by zapach Twej skóry mógłby być przeze mnie kiedyś zapomniany, przecież oboje wiemy, że potrzebuję go do dalszego i normalnego funkcjonowania. Nie każ mym uszom przestać słuchać tej romantycznej melodii płynącej z Twych ust. Po prostu nie odchodź, zostań.. Jednakże, jeśli zdecydujesz się odejść, zostaw mi ostatki szeptu, kawałek naszego nieba i smak herbaty waniliowej z Twych warg, który czułem na swoich co ranek. Nie zapomnij też wziąć mego serca - ono bez Ciebie jest tylko samotnym kamieniem wyrzuconym na ulicę, drżącym ostatkiem sił i resztkami Ciebie. /podobnopopierdolony
|
|
|
|
|
Będę czekał z wspomnieniami na ustach, pod naszym niebem, modląc się o Twe przyjście, analizując nocą dokładnie każdą gwiazdę, jak kiedyś robiliśmy to razem. Patrząc na zegarek, odliczając setki godzin do ujrzenia najpiękniejszego uśmiechu, jaki kiedykolwiek miałem okazję widzieć. Nie przyjdziesz.. nie przychodzisz już od kilku miesięcy. Nadzieja, to najgorsze co byłaś w stanie mi dać, nie umiem nauczyć się żyć bez niej. Dlaczego codziennie rano jak wstanę, od razu łudzę się, że wrócisz? dlaczego nie mogę zapomnieć i żyć dalej normalnie? Jak kamień samotny i odrzucony będę tam czekał wieczność.. sam. /podobnopopierdolony
|
|
|
|
Wątpię w siebie, jak Ty. Każdy wątpi. Spuszczam głowę w dół w samotności. Liczę grzechy na palcach, brak rąk, potrzebuję pomocy, Ty daj mi swoją dłoń.
|
|
|
|
Zdechłαm. Możecie zαcząć tęsknić. I kupić mi chusteczki. I przytulić mnie. Nic więcej już nie potrzebuję.
|
|
|
|
W myślach widzisz ją w majtkach, leży jak leżała, od ośmiu godzin jest martwa.
|
|
|
|
Każdego dnia wstajesz jak każdego dnia, życie masz zaplanowane tak jak każdy z nas.Masz wiele planów jak ona i ja. Kochasz patrzeć w jej oczy i kochasz ten blask.Marzysz o tym o czym marzy każdy z nas, żeby spełnić ten plan, poczuć słońce i wiatr. Puszczasz los lotto jakkolwiek go nazwiesz i mówisz ten dzień da mi szanse.
|
|
|
|
Mówią, że milczenie jest złotem. Może. Nie wiem, czy jest aż tyle warte. W każdym razie, ma swoją cenę. Trzeba za nie zapłacić.
|
|
|
|
był w twoim życiu taki ktoś.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
