 |
|
Człowiek zawsze najbardziej pragnie tego, co mu się wymyka. / Milan Kundera {znalezione u: suddenly_122}
|
|
|
|
Wiecie co boli? Bezsilność, kiedy wiesz, że można to naprawić, ale przecież druga osoba nie widzi w tym sensu. / net
|
|
|
|
Ciągle na Ciebie umierałam, ale ten nawracający proces zmęczył mnie tak bardzo, że teraz na Twój widok nie chce mi się już wzruszać. Nawet ramionami. / Katarzyna Wołyniec
|
|
|
|
Bardzo przejmujesz się tym, jak cię odbierają inni, co moim zdaniem jest błędem. W końcu jedyną osobą, którą naprawdę możesz zadowolić, jesteś ty sama. To, co czują inni, zależy od nich. / Nicholas Sparks
|
|
|
|
Jestem tak głodna zrozumienia, opieki, że poprzeczne bruzdy na moim czole zdają się układać w napis „Welcome”. / Kasia Nosowska
|
|
|
|
Czasem pakujemy stare rzeczy i chowamy je na strychu, nigdy nie zamierzając ich wyjmować, ale nie potrafimy się ich pozbyć. Pewnie tak samo jak marzeń. / H. Coben "Nie mów nikomu"
|
|
|
|
Lubię Twoje oczy. Bezgranicznie. Gdy na nie patrzę, układam się Tobie pod rękę. Wyginam się w łuk i szybko zaczynam łapać powietrze. Dojrzałość budzi we mnie pragnienie. Podnieca. Zatracam się w spojrzeniu. Kontakcie. Muśnięciu. Jestem organoleptyczna. Niepoprawna. Głupio odważna. / Piotr Adamczyk {tęsknię za tymi brązowymi oczami..;x}
|
|
|
|
Bardzo łatwo wyznaczyłem sobie w życiu cele, szkoła, praca, kredyt na mieszkanie, żona, dwójka dzieci, fajny samochód. Tak jakoś wyszło, że życie poskładało się inaczej, los ciągle gna mnie to tu, to tam, fundując przy okazji szeroki wachlarz rozrywek, jak brak kasy przed wypłata, zagubiony portfel, samochód w którym jedyne co działa to regulacja fotela lub rozrywkowy wpierdol gdy młodzi gniewni szukają rozrywki. Ciągle potykam się, pluje pod wiatr, kurwa jakoś trzeba iść dalej. Czasami mam wrażenie, że wszystko co się dzieje to jeden wielki żart, a ten który tym wszystkim steruje ma ze mnie niezły ubaw. Witam wszystkich mam 23 lata i właśnie zdechła mi rybka. / net
|
|
 |
|
Przepraszam, że nie chcę Twojej obecności. Przepraszam, że Ci nie odpisuję. Przepraszam, że nie odbieram Twoich telefonów. Przepraszam, że staram się Cię ignorować. Przepraszam, że Cię gaszę. Przepraszam, że wypalam w Ciebie wiarę we mnie. Przepraszam, że nie chcę Ci ufać. Przepraszam, że nie chcę dać drugiej szansy. Przepraszam, że jestem dla Ciebie tak arogancka. Przepraszam, że staram Cię ode mnie odepchnąć. Przepraszam, że jesteś przeze mnie smutny. Przepraszam, że wbijam Ci niewidzialne szpilki w serce. Przepraszam, że nic nie mogę Ci dać. Przepraszam, że pozbawiam Cię nadziei. Przepraszam, że nie tęsknię. Przepraszam, że nie jesteś tym jedynym. Przepraszam, że jestem cholernie samolubna. Przepraszam, że szukam dalej. Przepraszam, że nie potrafię docenić. Przepraszam, że wprawiam Cię w zakłopotanie i czarne myśli. Przepraszam, że jestem dziwna. Przepraszam, że nie potrafię inaczej. Przepraszam, że nic do Ciebie nie czuję. Przepraszam. Tak będzie lepiej.
|
|
|
|
Zabawne. Jak to jest, że całe życie czekasz na tego jedynego. Dzięki któremu zetnie Cię z nóg. Na widok którego zapomnisz jak się oddycha, przez którego nie będziesz potrafiła zająć swoich myśli czymś innym. Będzie tylko On. Czekasz i czekasz... A to nie przychodzi. Pojawia się natomiast ktoś, kto zaczyna o Ciebie walczyć. Ktoś kto stara się. Przeprasza. Chce Ciebie. Daje Ci do zrozumienia, że jesteś bardzo ważna. Nie zaniedbuje jak wszyscy dotychczas. Pyta o Twoje samopoczucie. Zadaje pytania, których nikt wcześniej nie zadał. Naprawdę chce Cię poznać. Martwi się. Docenia coś czego nikt wcześniej nie docenił. Walczy. Nie odpuszcza. Nawet gdy dostaje ogrom przykrych słów. No zabawne bo ja tego nie chcę. To znaczy chcę. Ale nie od niego. No czy baby są naprawdę tak głupie? Czy to tylko ja?
|
|
|
|
Jestem silną kobietą. Ale nie jest to kwestia predyspozycji osobowościowych ani kwestia wyboru, raczej życiowych doświadczeń. Urodziłam się delikatna i krucha. To życie ukształtowało mnie na twardą kobietę. Nadal z mojego wnętrza wylewa się wrażliwość i chłonę każdą komórką piękno tego świata, wzruszając się tysiąc razy na minutę, ale wiem, że jest to zaleta, a nie wada. (...) Wiem też, że zawsze dam sobie radę w życiu. Czasem szybko pogodzę się z tym co mnie spotkało, a innym razem zajmie mi to dużo więcej czasu. Czasami przyjmę życiowe lekcje z pokorą, a czasem będę zbuntowana do granic możliwości. Ale wcześniej czy później - poradzę sobie. Trudności nie da się uniknąć. Jednak myślę, że najważniejsze jest żyć tak, żeby zawsze można było sobie powiedzieć: "Dałaś radę i zrobiłaś wszystko, co mogłaś, możesz być z siebie dumna." / Aleksandra Steć
|
|
|
|
Dodaj komentarz
