 |
Udowodnij wszystkim, że potrafisz. / Nataalii
|
|
 |
Był moim Skarbem. Małą skrzyneczką z milionem wspomnień zakopaną pod starym drzewem. / Nataalii
|
|
 |
|
powiedz, co byś czuł, gdyby miał mnie ktoś inny ?
|
|
 |
A jutro? Jutro może mnie już tutaj nie być. / Nataalii
|
|
 |
Udowodnij mi, że to co wypowiadasz to nie tylko słowa. / Nataalii
|
|
 |
Pragnę zatrzymać czas. Proszę, powiedz, że tak się da. / Nataalii
|
|
 |
Kochaj mnie, jakby jutra miało nie być, całuj jakby świat miał przestać istnieć, przytulaj jakbym była najważniejszą osobą w Twoim życiu. / Nataalii
|
|
 |
Możesz kochać lub udawać, że kochasz - wybór należy do Ciebie. / Nataalii
|
|
 |
teraz już wiem czemu każde wspomnienie bolało, bo w każdym z nim mocno mi Tobie zależało.
|
|
 |
2. Po tych słowach widziałam w jego oczach zawód i cierpienie. nigdy nie chciałam żeby tak wyszło. - Przepraszam--wyszeptałam. Stał do mnie tyłem. widziałam opuszczoną głowę i zwieszonymi ramionami. - Nie to ja przepraszam, nie wiedziałem-- powiedział i odwrócił się do mnie i zrobil krok do przodu. - Nikt nie wie, nawet on. -- powiedziałam i opuściłam głowę. podszedł do mnie złapał mnie pod brodę i pociągnął do góry. - Zapomnimy o tym wszystkim, tylko zrobię jedną rzecz --powiedział i położył jedną rękę na mojej talii, a druga przyłożył do mojego policzka, następnie pochylił się i złożył na moich ustach pocałunek. zarzuciłam mu ręce na szyję i oddalam go. po czym uświadomiłam sobie że nie powinnam była tego robić. odsunęłam się od niego, co skomentował cichym westchnieniem. - Przepraszam nie powinienem. -- powiedział - To co przyjaciele?- zapytał i posłał mi zachęcający uśmiech. - Przyjaciele- powiedziałam i ruszyliśmy dalej.
|
|
 |
O ile łatwiej jest mówić "NIE" od powiedzenia "TAK" / Nataalii
|
|
|
|