 |
|
To nie jest tak, że mi nadal zależy. Przecież już zapomniałam. Tak tylko serce mi pęka, kiedy Cię widzę.
|
|
|
|
Nie mar nuj swojego życia tylko, dlatego że ktoś w swoim nie znalazł dla Ciebie miejsca.
|
|
|
|
Nikogo i tak nie obchodzi,
co Cię boli,
z czego się cieszysz,
dlaczego płaczesz.
|
|
|
|
Tak. jestem histeryczką, nie jestem pieprzonym ideałem i mam mnóstwo wad. Zawsze wszystkim się przejmuję, popełniam błędy, wymagam stałej troski, opieki i czułości, często się boję... ale jeżeli już komuś uda się obłaskawić moje demony, utulić i ukochać, daję z siebie dużo więcej. umiem miłością, oddaniem, troską i lojalnością odwdzięczyć się za ukochanie mnie.
|
|
|
|
Biednemu to zawsze wiatr w oczy, chuj w dupę, nóż w serce i chleb masłem do ziemi.
|
|
|
|
pyskuję. jestem cholernie wredna - bo często gubię granicę pomiędzy ironią a najzwyczajniejszym w świecie chamstwem. mimo iż jestem odważna, często cofam się przed pewnemi celami w życiu, bo po prostu się ich boję. wszędzie jest mnie pełno - lubię prowokować, i kłócić się. piję - bo lubię dobre imprezy. mam swoje zdanie, którego uparcie bronię. często chodzę smutna. nauczyłam się udawać 'szczery' uśmiech. często zawodzę, i dość często jestem po prostu beznadziejna. wiem, mamo - nie taką chciałaś mieć córkę.
|
|
|
|
się okazało, że żyję w świecie, kur*a, romantyczek....
nie ma silnych i twardych kobiet, są tylko takie co beczą i płaczą, że nikt nich nie chce, a przy okazji psują nastrój i humor innym
feministka ze mnie żadna, ale nóż w kieszeni to mi się otwiera raz po raz.
|
|
|
|
najbardziej bolały mnie zerwane przyjażnie z osobami,które były dla mnie bardzo ważne.
— były i są. ale przecież nie napisze Wam tego bo wyjdę na idiotkę.tęsknie
|
|
|
|
wyrosłam z bycia oddaną, wierną, grzeczną, miłą, cudowną, romantyczną, słodką, genialną, kochającą, wrażliwą. nie jestem wsparciem, lekiem do rany przyłóż, nie ocieram łez, nie przytulam na zawołanie i nie mówię, że się ułoży. jestem zniszczona, nieuprzejma, jestem nałogowcem. klnę i upijam się do nieprzytomności - odzwierciedlenie życia.
|
|
|
|
Miałam kaca, podarte rajstopy i złamane obcasy. Rozmazany makijaż, spuchnięte oczy i świeże rany na nadgarstkach. Niedziele przecież zawsze były od umierania. W niedziele nigdy nic, nawet jakby coś się chciało. W niedziele załamuje się ręce i płacze. Niedziele nie mają w sobie nic z życia, są zaspane. Niedziele śmierdzą poniedziałkiem, a jeszcze bardziej minioną sobotą, alkoholem i wymiocinami. W niedziele najlepiej w ogóle nie rozmawiać, bo słów brakuje. Ale przecież my musieliśmy rozmawiać, wyjaśniać i próbować. Tylko później. Później, bo teraz umieram.
|
|
|
|
Teoretycznie nie tęsknie, o praktyce nie mówmy.
|
|
|
|
Potem, przez następne miesiące wydawało mi się, że żyję za karę. Nienawidziłam poranków. Przypominały mi, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
