 |
|
nie mów mi jak mam żyć, jak się ubierać, jak mam się zachowywać, kogo kochać a kogo nie lubić, nie mów mi, że mam się ogarnąć, żebym przemyślała to co robię, że mam przestać się do niego odzywać, że powinnam mieć wyjebane, że za bardzo się staram, albo zbyt szybko odpuszczam. proszę zachowaj te wszystkie mądre rady dla siebie, bo ja będę żyć tak jak mi się to podoba i nie będę się słuchać innych, którym wydaje się, że wiedzą lepiej ode mnie co jest dla mnie najlepsze. /espoir
|
|
|
|
jeszcze długo będę pamiętać zapach Twojego ciała, Twój dotyk i pieszczoty, bezpieczeństwo jakie zapewniały mi Twoje ramiona, uśmiech, który nadawał sens moim dniom, wszystkie miłe słowa i smsy, które wypełniały moje serce. zawsze będę pamiętać ten stan gdy byliśmy tylko my, nic innego wtedy się nie liczyło, pamiętasz ? nie zapomnę nigdy, że byłeś dla mnie najważniejszy i, że ja byłam najważniejsza dla Ciebie. przenigdy nie zapomnę tego co nas łączyło i tego uczucia, które między nami było. pamiętaj o tym, że zawsze część mojego serca będzie należała do Ciebie. /espoir
|
|
|
|
zamknąć się w 4 ścianach, zapalić świeczki, włączyć muzykę albo czytać książkę i pijąc gorącą czekoladę przetrwać kolejny dzień. /espoir
|
|
|
|
wiem, że czasem powinnam po prostu powiedzieć DOŚĆ, olać to co się dzieje, przestać się przejmować wszystkimi dookoła, rzucić wszystko w pizdu, powiedzieć nie gdy kolejna osoba znowu prosi mnie o pomoc. po prostu położyć się i wyłączyć wszystkie myśli i uczucia. wiem, że powinnam, jednak to chyba nie ja, wydaje mi się, że nawet gdybym starała się ze wszystkich sił to nie będę tak potrafiła. /espoir
|
|
 |
 |
Czy tęskniłabyś za mną gdybym nie wrócił? CZY ŻYĆ BEZE MNIE MMOGŁABYŚ SIĘ NAUCZYĆ? Czy beze mnie cała układanka by się posypała? Bez Ciebie - ja bym oszalał! ~ Onar
|
|
 |
|
[2] - od kiedy związek, jak to ująłeś, ma iść na rękę? wkurwia Cię to wszystko, bo nie masz pojęcia, co u mnie. kiedy ostatni raz zapytałeś, jak leci? to banał, ale pomyśl. straciłam cholernie dobrego kumpla, bo nienawidził Ciebie, a ja zdecydowałam się z Tobą związać. rodzice już nie znoszą mojego widoku, ja w sumie też sama siebie nie znoszę. mam być zawsze w nastroju? chętna na wszystko, co zaobserwujesz w jakimś dennym filmiku, czy co sobie wymarzysz? - zaśmiał się kręcąc głową. - pierdolisz. Ona była chętna, także tu problemu nie ma. - rzucił szyderczo, wciąż się śmiejąc. - bawcie się dobrze. - wykrztusiłam ostatkami sił, zbierając się stamtąd. teatralnie zniszczył naszą pseudo miłość. teatralnie wrócił po niedługim czasie, a ja otwierając Mu w luźnych ciuchach, z włosami w nieładzie, znów się poddałam. żyłam wyłącznie dla Niego.
|
|
|
|
[1] zniecierpliwiony złapał mnie za ramiona i posadził na ławce. - hamuj się. - warknęłam mierząc Go wściekle. żadne buzi na przeprosiny, żadnego dennego 'wrzuć na luz', czy chociażby ciągnięcia tego, całego absurdu i wciśnięcia mnie głębiej w zimne deski pode mną. usiadł obok, ot tak odpalił fajkę, zaciągnął się i oparł wygodnie. - pogadać musimy. o nas. - wydukał. w jednej chwili nie wiedziałam, co powiedzieć, jak spojrzeć na Niego. wstać, czy zostać. nawet uczucia pikały w sercu odwieszając awarię. - dużo się zmieniło w ostatnim czasie. i nie wiem, jak Ty, ale mi to wcale nie idzie na rękę. nasz związek. - wyjaśnił dogłębniej. odchrząknęłam, wreszcie zbierając się na spojrzenie ku Niemu.
|
|
|
|
w spazmach płaczu, zdjąć z siebie uczucia, wcisnąć je do pralki, wyczyścić. zacząć na nowo, zapomnieć. a przy następnym przypadkowym spotkaniu, na nowo Cię pokochać.
|
|
|
|
nie biegam z jednej domówki na drugą, rzadko kiedy biorę do ust jakiś alkohol, nie palę, od czasu do czasu zrobię kolację, zapytam, czy ktoś się czegoś napije. pozornie mam wszystko ułożone, nigdy nie bierze mnie na rozkminy, nie łapię doła. a szczerze? mam bałagan w życiu. rozdarło mi się serce i ostatnio pogubiłam gdzieś jego niektóre części.
|
|
|
|
na pytanie co robię odparłam krótko, że szukam sensu życia, następnie przeszukując szafę, otwierając kolejne szuflady, zaglądając pod pokrywki garnków, stół, za łóżko, do śmieci, plecaka, notatek z historii. w końcu zagryzając wargę, zmieszany wziął mnie w ramiona i głaszcząc po włosach szepnął: - wiesz, chyba jest u mnie.
|
|
|
|
a może by tak przestać czuć cokolwiek i wyłączyć wszystkie możliwe uczucia ? /espoir
|
|
|
|
przez te lata właściwie nauczył mnie czuć. pokazał, jak to jest czekać, od jednego spotkania do drugiego. uświadomił mi, że zdarzają się miesiące, kiedy nie zobaczymy się nawet raz. dni, kiedy zasypiając będę zagryzać dłonie z obawy o Jego osobę i właściwie do momentu, aż znów stanie w moich drzwiach, nie będę miała pojęcia, czy w ogóle żyje. dał mi wiarę w magię, którą ociekał każdy dotyk. w spazmie śmiechu, oglądając jedną z moich ulubionych komedii, niezdarnie przytknął gorące palce do mojego policzka. całując, tak abstrakcyjnie, po swojemu, pokazał mi, jak to jest kochać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
