 |
|
Kiedyś niby zakochani, teraz nie chcemy się znać... ;c
|
|
|
|
Zbliża się moja 18stka, organizacja imprezy trwa, a moim największym problemem jest to czy mam go zaprosić czy nie... -.-'
|
|
|
|
W głowie tyle pytań i brak jakichkolwiek odpowiedzi. A co by było gdyby? Ty pewnie też tyle razy już zastanawiałaś się jaka jest odpowiedź i czy można było cokolwiek zmienić? Czy mogłaś zrobić coś by było inaczej? Zapewne wiele razy myślałaś jak wyglądało by Twoje życie gdybyś podjęła kilka innych decyzji niż te, na które sie zdecydowałaś, czemu to wszystko tak się potoczylo i czy było warto? Ja często szukam odpowiedzi, lecz do tej pory ich nie odnazłam. Ale mimo wszystko uparcie wierzę,że w życiu nie ma przypadków, nigdy! I może nie warto zastanawiać się nad tym co by było gdyby...? Żyjmy chwilą i cieszmy się nią. Traktujmy każdą sekundę jak najcenniejszy dar i nie wracajmy bo tego co już minęło, bo takie gdybanie niewiele da. Jeśli coś się zdarzyło to widocznie tak miało być i miało to jakiś cel. Może to glupie, ale ja w to właśnie wierzę.
|
|
|
|
"Nie przeciągaj pożegnania, bo to męczące. Zdecydowałeś się odejść, to idź."
|
|
 |
|
Mówi się, że "taki już ten świat", ale to nieprawda. Świat jest taki, jaki sami sobie budujemy
|
|
|
|
I przede wszystkim każdy ma prawo do posiadania marzeń, bo marzenia są najświętszą częścią nas samych, tą częścią, w której na zawsze pozostajemy dziećmi, częścią najczystszą, niezależnie od tego, co człowiekowi może się w życiu przytrafić.
|
|
|
|
Wiesz, jak się teraz czuję? Jak oszukana i naiwna idiotka. Czuję się tak, ponieważ mam wrażenie, że po raz kolejny byłam zabawką w ludzkich dłoniach. Ktoś mnie zranił i dobrze wiesz, że to Twoja zasługa. Nie spodziewałam się nawet tego po Tobie. Uważałam, że jesteś zupełnie innym człowiekiem, ale Ty zaś się okazałeś takim samym egoistyczny dupkiem, jak cała reszta. Więc wyjaśnij mi co z tego wszystkiego masz? Jaką satysfakcję czerpiesz z mojego bólu? Bawią Cię te łzy, które spływają po moich policzkach, bawi Cię ból serca, na który nie jestem w stanie wytrzymać bez lekarstw? Nie pomyślałeś, że możesz doprowadzić mój organizm do takiego stanu, gdzie zniszczysz to wszystko co było emocjonalnie poukładane? Jasne, że nie. Po co myśleć, po co się kimś przejmować. Ty się teraz bawisz, zatapiasz swoje smutki w alkoholu, a ja cierpię przez Ciebie. Zdycham wręcz z bólu przez to zaufanie, którym Cię obdarzyłam. .
|
|
|
|
z pozoru? wszystko wygląda normalnie, ale kiedy zagłębiam się w te wszystkie tematy, niedomówienia i kłamstwa widzę u każdego jedną wspólną cechę, która łączy ich na taki sposób, że zaczynam mieć coraz więcej wątpliwości. staje się wtedy coraz bardziej niepewna, ponieważ nie wiem, która strona życia jest naprawdę dobra. a co jeśli właśnie wybiorę jedną grupę, a po paru dniach okaże się, że to był najgorszy błąd mojego życia, bo straciłam ludzi, na których mi zależy? a zaś z drugiej strony, jaką mam mieć pewność, że pierwsza grupa mnie nie będzie chciała zniszczyć jeżeli to nie oni zostaną wybrani? wszystko jest takie sprzeczne ze sobą. za dużo tworzy się paradoksów w moich myślach. zbyt wiele porównań, chwil niepewności, niedomówień... dlaczego więc nie można tego załatwić w normalny sposób poprzez spokojną rozmowę, która nie będzie przepełniona nienawiścią, żalem, łzami i złością..? przecież można to zrobić, przyjaciele tak robią, prawda? tylko, że wszyscy muszą tego chcieć...
|
|
|
|
Dodaj komentarz
