 |
Uwielbiam ludzi, którzy skreślają na wstępie każdą rzecz, której nawet nie spróbowali. Ludzi, którzy oceniają, choć nie mają podstaw. Ludzi, którzy powinni być, a robią wszystko, żeby ich nie było. / tonatyle
|
|
 |
Upadłe pokolenie roztargało ją na strzępy,
co jeden większy kozak, co drugi bardziej tępy...
|
|
 |
Bo nie ma na świecie mienia większego niż mieć siebie nawzajem.
|
|
 |
A jak wygląda twoje szczęście? - pytam.
- Zszywam to szczęście z powrotem do kupy - odpowiada.
- Podarło się?
- Kompletnie. Ale, wiesz, da się je uratować. Trzeba tylko użyć innych nitek - mówi.
- Może to też kwestia materiału
|
|
 |
Był człowiekiem, z którym można było rozmawiać o wszystkim. Nie, to nie takie "wszystko", którym zwykło określać się wyłącznie rozmowę o seksie, wspólnej przyszłości i pogodzie. To jego "wszystko" obejmowało rozumem cały świat, a sercem rąbki wszechświata.
Wszystko.
Słuchając jego opowiadań należało przestawić się na inny tryb odbierania, należało rozluźnić nadgarstki i lekko przymknąć powieki. Należało gładzić swoje kolana albo najlepiej gładzić i nie gładzić jednocześnie. Należało mieć myśli spokojne, a umysł otwarty. A nade wszystko należało pojąć, że ten człowiek wszystko widzi inaczej. I już. // ...
|
|
 |
"Idź więc, są światy inne niż ten"
|
|
 |
Nie czekaj, aż będzie łatwiej, prościej, lepiej. Nie będzie. Trudności będą zawsze. Ucz się być szczęśliwym tu i teraz, nie jutro. Bo możesz nie zdążyć, może nie być żadnego jutra.
|
|
 |
Ucz się być szczęśliwym tu i teraz, nie jutro.
|
|
 |
Żyj po swojemu, własnym życiem, właśnie, dlatego, że ono jest twoje. Można je połączyć z cudzym, ale nie rezygnując z siebie. Bo wtedy, gdy przestaje się być sobą, gdy chce się być tylko tym, co pragną widzieć w nas inni, najłatwiej jest przegrać. / Marek Nowakowski
|
|
 |
Postępuj tak, jak gdyby maksyma twojego postępowania miała stać się prawem ogólnym.
|
|
 |
“Jakże tu żyć z czułym sercem na tym świecie?”
|
|
|
|