|
Niewiele rzeczy osłabia ludzkiego ducha równie mocno jak brak nadziei.
|
|
|
"Czy można wydobyć się o własnych siłach z kogoś nie mając nic poza nim, żadnego oparcia, żadnego kontaktu z niczym, jak tylko przez niego, gdy styl jego dominuje cię całkowicie?
|
|
|
'Wspomnienia są naszymi szramami i często chronimy je i troszczymy się o nie w tym samym stopniu, w jakim ich nienawidzimy.
|
|
|
Kto ci powiedział, że wolno się przyzwyczajać?
Kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze?
Czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy
w świecie czuł się jak u siebie w domu?'
|
|
|
Chciałabym być silna i nieugięta. Zamiast tego jestem słaba i podatna. Na wszystko. Na krytykę, dezaprobatę, na sugestie. Czasem wydaję mi się, jakbym była bezwładną kukiełką, którą każdy może bawić się w swoją ulubioną zabawę. Podkładać głos, przypisywać swoje odczucia i zachowania, podczas gdy ja tańczę tak jak mi się zagra. Nie wiem czego tak naprawdę chcę, nie wiem co uczyniłoby mnie szczęśliwą.
|
|
|
A może warto dalej żyć, przetrwać złe chwile i później z pobłażliwym zdumieniem przypomnieć sobie te drobne okruchy klęski i dziwić się, że tyle mogły znaczyć kiedyś i tak niewiele brakowało do ostatecznego kroku.
|
|
|
Kiedy ktoś jest tak wyjątkowy, wiesz o tym prędzej, niż się spodziewasz. Poznajesz to instynktownie i masz pewność, że cokolwiek się stanie, już nigdy nie będzie nikogo takiego jak on.
|
|
|
Nie można zapłacić za coś, co nie ma ceny. Niektórzy twierdzą, że każda, absolutnie każda rzecz na świecie ma swoją cenę. To nieprawda. Są rzeczy, które ceny nie mają, są bezcenne. Najłatwiej poznać takie rzeczy po tym, że raz utracone, są utracone na zawsze.
|
|
|
To się zdarza każdemu z nas: zrozumiesz jedną prostą rzecz i natychmiast cała sytuacja ukazuje się w innym świetle, każdy detal, każde wydarzenie nagle nabierają zupełnie innego wymiaru.
|
|
|
Może jednak szczęście wcale nie tkwi w wyborze. Może leży ono w iluzji, w udawaniu, że gdziekolwiek skończyliśmy, tam właśnie chcieliśmy być przez cały czas.
|
|
|
'Czasem ludzie po prostu chcą czuć się szczęśliwi, nawet jeśli to złudzenie.
|
|
|
Widzisz, wolę odpychać od siebie każdą pozytywną myśl. Nitki nadziei zbyt prosto zwijają mi się w grubą linę przywiązania, a moje przyzwyczajenie do bycia samemu każe zawsze na wszelki wypadek zakładać, że wszystko pewnie i tak pójdzie inaczej niż bym chciała. Mówisz, że to źle. Pewnie masz rację, ale jestem wypchana rozczarowaniami i chyba nie mam siły na kolejne. Moje życie jest nijakie, ale ile można rozdawać zaufanie, które traktowane jest jak te ulotki, które z uśmiechem bierzesz, a za rogiem zgniatasz i wyrzucasz do kosza.
|
|
|
|