 |
|
I stała tak na dachu swojego bloku. Wysłała mu sms'a z pożegnaniem. Nie było specjalnie długie: 'I tak Cię kocham, pamiętaj.'. Poczekała pięć minut, ale nie odpisał. Wzięła głęboki oddech, kiedy usłyszała telefon. 'Przestań mi pisać takie esy. Ogarnij się.' Wtedy już była pewna i skoczyła...
|
|
|
|
Przeszła obok niego korytarzem w szkole. Udawała, że nie zwraca uwagi na to, że ten dupek całuje jakąś nową laską.
Wróciła do domu z płaczem. Zaczęła wrzeszczeć i przeklinać, że go kocha, że nie może przestać go kochać.
Pobiegła do łazienki, wzięła żyletkę i zrobiła to.
"Bo śmierć jest lepsza od cierpienia z miłości."
|
|
|
 |
Miałam go tylko polubić, a zakochałam się do granic własnych możliwości, nawet nie wiedziałam, ze tak potrafię...
|
|
|
|
Nie czuję tego w ten sposób, jaki opisują to inni.Nie ma tych motylków w brzuchu,a na dźwięk jego imienia nie bije mi szybciej serce. Jest tylko jedno : umiem wyobrazić sobie jakby to było, gdybyśmy nie byli razem. W tym momencie pojawia się dziwny ucisk w brzuchu, a twarz wykrzywia się w grymas. Wiem, że cholernie by to bolało, co daje mi świadomość ile on dla mnie znaczy
|
|
|
|
|
jesteśmy tylko ludźmi: czasami rozsądek gdzieś ucieka i zwyciężają emocje.
|
|
|
|
"epiej sprawiać, by
ludzie się uśmiechali, a
nie bali
Wtedy na bank życie
sprawi, że nie będziemy
się nim dławić
Łatwiej będzie
podarować, niż czyjeś
zgładzić
Swoje drzewo zasadzić,
niż czyjeś ściąć
Masz szansę, by to
sprawdzić, dopóki żyjesz
wciąż"
|
|
|
|
"Nastaje świt, zakładam
shirt,
odchodzę stąd jakby
koniec to był
Co pomyślisz mała kiedy
nie będzie mnie?
czy będziesz płakała? czy
będzie Ci źle?" Wężu w
PMM - Poza Horyzont
|
|
|
|
poważni to będziemy po
śmierci - O.S.T.R
|
|
|
|
Najlepiej, nie planuj nic.
Nie przewiduj tysiąca
możliwości, opcji. Daruj
sobie myślenia o tym, co
będzie. Bo wiesz co? Od
życia i tak dostaniesz
akurat to, czego
kompletnie się nie
spodziewasz.
|
|
|
|
|
to uczucie kiedy chcesz o kimś zapomnieć, ale kiedy próbujesz, uświadamiasz sobie jak bardzo Ci na nim zależy i po prostu nie umiesz.
|
|
|
|
"Może umiem tylko
ranić, dławić w sobie
smutek,
nie mogąc go zabić i za
nic stąd uciec?
Próbując zapić tę
próżność bez granic.."
|
|
|
|
Wiem, że już nigdy nie
będzie tak perfekcyjnie jak
było. Zmieniłam się.
Zmieniło mnie Jego
odejście, tak bardzo bolące.
Zmieniły mnie bezsenne
noce, łzy i tęsknota. Po
długim czasie przestałam
sobie zadawać pytania
dlaczego odszedł. Zaczęłam
żyć chociaż było to trudne,
przecież miałam jeszcze dla
kogo. Dla przyjaciół, którzy
mnie nie opuścili. Najgorsze
były wieczory i noce. Wtedy
wracało wszystko. Do dziś
chwilami wraca tylko z
jedną różnicą. Nie kocham
Go już ale mi zależy. Tylko
tyle. Mam dystans do
Niego. Nikt nie zwróci mi
tamtych chwil. Czas biegnie
nieubłaganie.
Nieodwracalne decyzję z
którymi czas się pogodzić.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
