 |
|
jestem tak żałosna, że aż samej nie chcę mi się w to wierzyć. za każdym razem, gdy usłyszę dźwięk telefonu, oczami wyobraźni, widzę, że to ty napisałeś. wciąż żyję przeszłością. a naiwność, to moje drugie imię.
|
|
|
|
brak słów, brak myśli, brak wspomnień, brak spojrzeń, brak oddechów. - wszystko spowodowane, brakiem ciebie.
|
|
|
|
-Witamy w miejscu, gdzie telefony nigdy nie dzwonią. -Co to za miejsce? -Samotność, kochanie.
|
|
|
|
' zamknięta w sobie, wciąż szuka ucieczki. mając nadzieje, że chociaż raz powie jej, że mu zależy, właśnie na niej.
|
|
|
|
' witam w moim świecie, w którym złamane serce jest częstsze niż wschody słońca.
|
|
|
|
Nie chcę już udawać cholernie obojetnej..!
|
|
|
|
' jak tancerka w pozytywce, budzę zachwyt, a jednak tańczę sama.
|
|
|
|
' ej, oderwij mnie od tej cholernie banalnej rzeczywistości.
|
|
|
|
Ty obojetny, ja zakochana jeszcze resztkami nieodwzajemnionej miłości.
|
|
|
|
A Ty wciąż dostępny, a do mnie nie piszesz. To tak bardzo boli. Ale przyzwyczajam się do bólu i w końcu się przyzwyczaję, a zarazem odzwyczaję od Twojego pisania do mnie i zapewne Ty zapewne Ty wtedy napiszesz
|
|
|
|
` usiadła na schodach i plakała jak małe, bezradne dziecko.
|
|
|
|
' wstała dziś wcześniej, by trochę pomyśleć, potęsknić.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
