 |
|
Miał prawo ode mnie odejść, a według Niego też i powody. Jedyne, z czym nie potrafiłam się uporać, to strata Jego jako człowieka. Był pierwszym mężczyzną, którego bez wahania nazwałam przyjacielem. I z tą stratą nie pogodziłam się nigdy, nawet jeśli wreszcie uznałam ją za fakt. W pierwszych miesiącach po rozstaniu często powoływałam się na naszą przyjaźń. (...) Po mniej więcej trzech latach, których potrzebowałam, by zapomnieć o Nim, nadal nie chciałam przekreślać tego, co było między nami jako ludźmi, wierząc naiwnie, że takie relacje są ponadczasowe. Głupek ze mnie. (...) Tak naprawdę nigdy nie zrozumiałam, jak to się mogło stać, że stałam się dla Niego kimś obcym.
|
|
|
|
"Albo może jesteś za blisko o jedno życie, bo dałeś mi się przywiązać, a tego nie robi się człowiekowi, dzieląc z nim samotność."
|
|
|
|
Ludzie, których zabrał mi czas, postanowili nie odchodzić do końca. Ale żaden z nich nie odpowiada, gdy pytam czy to szczęście, czy przekleństwo, móc wciąż być z nimi, jedynie i aż w pamięci...
|
|
|
|
Chce być z kimś
kto marzy, by zrobić w życiu wszystko,
ale by nie robić nic
w deszczowe niedzielne popołudnie.
|
|
|
|
“Znajdź kogoś, kto jest jednocześnie domem i przygodą.”
|
|
|
|
And you're still the only light that fills the emptiness, the only one I need until my dying breath, and I would give you everything just to, feel your open arms
and I'm not sure I believe anything I feel
|
|
|
|
I'm afraid no one will know the things you see.
|
|
|
|
I keep on looking but somethings always missing,
I keep on looking for something bigger than me,
to the saints to the sinners, all the losers and the winners,
yeah, we're all just looking something, something to believe in...
|
|
|
|
Wherever you go I will follow, like an orphan running home...
|
|
|
|
"Przeraża mnie to, jak bardzo można się co do kogoś pomylić."
|
|
|
|
“Mam skłonność do życia we śnie, do zmyślania ludzi i sytuacji. Do urabiania życia na kształt teatru. Do nierzeczywistości.”
|
|
|
|
Dodaj komentarz
