 |
|
Obudziła się i spojrzała na wyświetlacz w telefonie. Zobaczyła datę. W myślach był tylko On. Myslała o jego chorobie, o tym jak dowiedziała się miesiąc temu o jego śmierci. Ten dzień był najokrutniejszym dniem w jej życiu. W pewnej chwili straciła sens własnego istnienia,straciła wszystko. Chociaż była przygotowana na to że miał od niej odejść, że był chory, to nadal nie może się z tym pogodzić. Nie może przyjąć tego do siebie. Wstała ubrała się, i poszła na jego grób. W ręku trzymała ich zdjęcie. Będąc już przy jego grobie, popadła w rozpacz, nie mogła powstrzymać łez - Czemu mnie zostawiłeś?krzyczała dławiąc się łzami. Siedziała skulona i mokra od łez. Nagle poczuła czyjąś rękę na ramieniu, odwrociła się i zobaczyła jego mamę, która przyglądała się temu wszystkiemu. -Wiem że Go kochałaś, ale płacząc życia mu nie zwrócisz, On nie chciał umierać. Wybacz mojemu synowi że Cię przez to zostawił. Po czym mocno ją przytuliła, wiedziała że syn niechciałby żeby wylewała przez Niego łzy.
|
|
|
|
Usiadła na moście. W jednej ręce trzymała nie otwartego tymbarka, a w drugiej papierosa. Siedziała tak dławiąc się łzami, wiedziała że wszystkio co było między nimi już nigdy nie wróci. Pamięta tą troskę w jego oczach skierowaną do niej. Przejmował się nawet małym zacięciem palca. Wiec dlaczego teraz pozwala jej na takie cierpienie? Otworzyła tymbarka, i zobaczyła kapselek `nie martw się`. Nagle poczuła czyjąś rękę na jej ramieniu, odwróciła się i zobaczyła jego zmartwioną twarz. Szybko otarła łzy ."co tu robisz?"-spytał." siedzę sobie i podziwiam widoki"- odparła. "na pewno?" - spytał zmartwiony. "tak" po czym popadła w jeszcze większy płacz. " Też sobie nie radzę, tęsknię za tobą skarbie" po czym ją pocałował. Dziewczyna nagle poczuła chłód na ramieniu. Otworzyła zapłakane oczy i zobaczyła ze jednak nikogo przy niej nie ma. Znów ta jej chora wyobraźnia.
|
|
|
|
" palec pod budkę , bo za minutkę zamykam budkę .Budka się zamyka, palca nie odmyka. Poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela budka się otwiera " - ile bym dała żeby wrócić do tamtych czasów : )
|
|
|
|
Obudziły ją śmiechy. Podniosła się, podchodząc do okna. Zobaczyła zadowolone dzieci u sąsiadów które dostawały do woreczka pełno słodyczy. I wtedy przypomniała sobie jak to Ona była mała i chodziła z takim woreczkiem, własnie z Nim. Z tym chłopakiem który o niej niepamięta z tym który spędzała co roku Hallowen. Łzy napłyneły jej do oczu. Nagle usłyszała dzwięk dzwonka. Zeszła na dół wycierając łzy, i ciągając nosem.Otworzyła drzwi, i zobaczyła kogoś w stroju wampira, miała nadzieję że to On, że przypomniał sobie o tym wszystkim, lecz rozczarowała się, jej nadzieja znikła. Ze łzami w oczach poczłapała się po cukierki. Wracając potkneła się o krzesło-upadła, podbiegł do niej `zamaskowany ktoś`. Spojrzał na Nią, a na jej twarzy nagle pojawił się uśmiech. Rozpoznała te oczy- te jego piękne oczy. Delikatnie zdjeła mu maskę. On spojrzał na nią czule mówiąc `cukierek czy psikus?` Ona odpowiedziała `cukierek`. Po czym dała mu tego `cukierka` w postaci pocałunku.
|
|
|
|
Rozmowa z Tobą na gadu jest czymś więcej niż tylko rozmową . Jest nadzieją na to że może kiedyś , może właśnie dzięki tej rozmowie będziemy razem . Lecz jednak nie jest tak jak wtedy.. Gdy piszę z Tobą moje palce same piszą dwukropek i gwiazdkę , lecz po chwili rozum mówi żebym wcisneła ` backspace` . Takie trudne jest nie napisanie tego dwukropka , że ja pierdolę , kurwa , chuj..
|
|
|
|
Siedziała w domu, była bardzo zdenerwowana . " Przecież miał być u mnie już dawno " - mówiła do siostry. Nagle usłyszała dzwięk telefonu "Musisz przyjechać do szpitala , Michał miał wypadek , jest w stanie krytycznym" . Wzieła szybko kurtkę po czym wsiadła do samochodu i pojechała do szpitala. 10 minut później była już na miejscu, zobaczyła Jego leżącego w sali , podłączonego do setek kabelków. Podeszła do niego , spojrzała na poranioną twarz, po czym pocałowała delikatnie w usta , wyznając mu miłość. Podniosła głowę i zobaczyła płynącą łzę po jego policzku. Nagle zauważyła jak lekarze zaczeli coś krzyczeć " tracimy Go " . Dziewczyna poczuła silne ukłucie w sercu- nie mogła nabrać powietrza. Usłyszała tylko " straciliśmy Go , robiliśmy co w naszej mocy". Dziewczyna upadła nie mogąc złapać powietrza - zmarła. Z braku tlenu którym było właśnie On.
|
|
|
|
Poszła do parku , było może -10 stopni poniżej zera. Było około godziny 19 , więc było już dosyć ciemno . Usiadła na oszronionej ławce , wkładając słuchawki do uszu z których leciała jej ulubiona piosenka. Spojrzała na niebo- zobaczyła gwiazdę. Nagle przypomniała sobie jego imie- imie osoby przez którą tak Cierpiała . Spojrzała na niebo ponownie widząc następne pojawiające się gwiazdy. Z każdą gwiazdą wracały wpomnienia, coraz bardziej bolesne. Nie mogła dłużej wytrzymać tego bólu w klatce piersiowej - tego cholernego bólu serca. Znalazła pod ławką ostre szkło. Podwineła rękaw kurtki , po czym pociągneła szkłem po nadgarstku. Patrzyła jak krew kapie na ziemię. Wykrwawiła się. Upadła na ziemie, a na jej policzku została zamarźnięta łza, przypominająca kształt serca.
|
|
|
|
Usiadła na podłodze wysypując wszystkie kapsle od Tymbarka . Przeglądając je wszystkie z uśmiechem , myśląc " zajebiste są te hasełka " . Wzieła do ręki kolejny kapsel . - Cholera, auu ! Wiedziałam że kiedyś się którymś zatnę . - powiedziała Owineła palec husteczką i odwróciła kapsel leżący na ziemi , na którym były krople krwi . Nagle napłyneły łzy do oczu . - to ten kapsel , ten kapsel - powtarzała . Dostała Go od niego . Lecz nagle wytarła łzy i powiedziała - jebany , macie ze sobą dużo wspólnego , On też mnie zranił . Zaśmiała się i wyrzuciła kapsel z napisem " na zawsze razem " do kosza . Po czym wróciła do dalszego czytania.
|
|
|
|
Zdaję sobie sprawę z ciężkości mojego charakteru. wiem, jak trudnym człowiekiem jestem. potrafię kochać, bez opamiętania, ale też ranić najczulej. ponoć od zawsze byłam bezczelna i pyskata - ja jednak ujmuję to w postaci słowa ' szczerość'. walczę o swoje, i nie daję sobie tego odebrać. mszczę się tylko wtedy, gdy ktoś zrani mnie tak bardzo , że trudno mi się podnieść. kochałam w życiu tak mocno , że ledwie mogłam oddychać. nienawidziłam do takie stopnia , że byłam gotowa zabić. bywam egoistką, cholernie podłą egoistką - ale od czasu do czasu ukazuje się we mnie dobra dusza. cięzko mnie ogarnąć , ale niektórym się to udaje
|
|
|
|
Herbata już zawsze będzie zimna, a pobudka zbyt wczesna. Na dworze za zimno lub za gorąco, a w sercu zbyt pusto.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
