 |
|
każda sekunda bez ciebie to wieczność.
|
|
|
|
biję się myślami,że mam już dość.
|
|
|
|
spójrz w moje oczy i wyczytaj z nich ból,który sprawia,że oczy krwawią łzami.
|
|
|
 |
Spójrz,moje oczy potrafią pomieścić już więcej łez,nauczyłeś je cierpieć tak samo jak moje serce,ale nie martw się kochany,to już koniec rozczarowań,koniec zła wbijającego się w nasze życie z ogromnym hukiem,koniec nocy,w których jedynym zadawanym sobie pytaniem było,czy wciąż kochasz i czy Twoje serce pragnie mnie tak samo mocno jak moje Ciebie.Koniec z żalem,wylewającym się z naszych wnętrz,uczucia chowam na strychu przykrywając je grubym zimowym płaszczem,teraz chcę zapomnieć,że je posiadałam,chcę zapomnieć o swojej naiwności i poczuciu przynależności do Twojego serca.Wiem,że może to nierozsądne,że może powinnam wpuścić tam kogoś innego,ale powiedz,jaką mam pewność,że to się nie powtórzy?Jaką mam pewność,że ten ktoś nie będzie miał tak twardego serca jak Twoje?Wybacz kochany,nie mogę ryzykować,muszę zacząć żyć na własną rękę,radzić sobie z własnymi słabościami i kroczyć przez życie z głową uniesioną do góry,tylko w taki sposób uda mi się zapomnieć,a uczucia?Może kiedyś je odkopię.
|
|
|
|
|
Nie wiesz jak bolą dni,kiedy samotnie w kącie łóżka zwijam się,bo serce rwie się do człowieka,który nie jest wart uczucia,nie wiesz jak boli wschód słońca,kiedy rano wyglądam przez okno,a ono próbuje się przebić przez falę mgły,nie wiesz jak boli każda kropla deszczu,która spada na mój policzek w pochmurny i chłodny dzień.Nie wiesz kochany,że każdy dzień,w którym nie ma Ciebie,jest udręką dla duszy i serca,nie wiesz,że staram się funkcjonować tak,by nikt nie zauważył cierpienia tak widocznego.Nie wiesz jakie słowa kieruję do siebie,gdy patrzę w lustro.Osiągnąłeś co chciałeś,znienawidziłam siebie,a jeszcze niedawno uważałam się za najszczęśliwszą osobę na ziemi.Zdejmij mi z pleców ciężar uczuć,zdejmij jarzmo miłości,którą Cię darzyłam.Zdejmij i odejdź,nie przypominaj o sobie nigdy więcej.
|
|
|
|
słowo ''kocham'' już nie wystarcza.
|
|
|
|
|
Niszczysz mnie. Niszczysz i wcale się z tym nie kryjesz, wyciągasz swoją dłonią moje serce i tłamsisz je tak, by nie mogło czuć, by nie mogło więcej kochać. Rzucasz je na ziemię i depczesz bez skrupułów, wyciągasz nerki i dziurawisz je igłą, wątroba też już ledwo funkcjonuje, a płuca? Płuca już dawno przypominają worek od odkurzacza. Dlaczego to robisz, dlaczego skazujesz mnie na takie cierpienie? Czy naprawdę taka jest cena miłości? Czy muszę zapłacić własnym cierpieniem za te wszystkie chwile? Sądziłam, że wystarczającą karą będą nieprzespane noce, oczy zalane łzami, trzęsące się dłonie i nadzieja, która i tak już odchodzi. Skazujesz mnie na wieczne tortury, które przybierają Twoje imię, niedługo słysząc je będę chowała się wszędzie gdzie się da ze strachu przed kolejną dawką okrucieństwa. Daj mi wreszcie spokój, daj mi usiąść spokojnie i zachłysnąć się świeżym powietrzem, nie chcę już cierpieć, nie każ mnie tak. Straciłam więcej niż posiadałam, choć nie wiem jak to możliwe.
|
|
|
|
nie potrafię biec do przodu,bo ciągle wspomnienia szarpią moje ciało.
|
|
|
|
gdzie jest wszystko to,co najbardziej w Tobie mnie urzekło?
|
|
|
|
nie da się zapomnieć czegoś,co ciągle w Tobie trwa.
|
|
|
|
dlaczego tak szybko zapomniałeś o tym,co jeszcze niedawno trwało?
|
|
|
|
spieprzyłam najważniejszą rzecz w życiu.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
