 |
|
Najdziwniejsze w końcu świata jest to, że następnego dnia, miesiąc później, a nawet dwa lata po tym, kiedy zawaliły się wszystkie plany, nadzieje i marzenia, nadal trzeba żyć, podejmować decyzje, a nawet planować, choćby obiad.
|
|
|
|
Mamo, dlaczego mam taki chaos w głowie, skoro na zewnątrz wszystko jest w porządku.
|
|
|
|
Umarłem przez Ciebie, chociaż właśnie dla Ciebie tak pragnąłem żyć.
|
|
|
|
W życiu musimy się pożegnać z wieloma rzeczami. Nie dlatego, że chcemy. Życie po prostu tak jest skonstruowane.
Żegnamy się z dzieciństwem. Z młodością. Ze złudzeniami. Witamy ze strachem. Nie potrafimy zapominać. Całymi latami przeżywamy, co by było gdyby. Liczymy na cud. Że spotkamy kogoś i ten ktoś nas uratuje i miłość będzie taka, jak na amerykańskich filmach. Że spadnie jebany meteoryt i wszystko się zmieni. Albo wygramy w Lotto. A chodzi o to, aby stanąć w obliczu prawdy:
Kim już nie będę. Ale kim mogę być? Co straciłem. Ale co mogę zyskać?
|
|
|
|
Nieważne jak bardzo będziesz się starała być "doskonała" - dla niewłaściwych osób nadal nie będziesz wystarczająca. Nieważne jak bardzo będziesz "niedoskonała" - dla właściwych osób będziesz po prostu idealna.
|
|
|
|
Przeklęta chwila, w której doszłam do przekonania, że niewiele jest spraw, na których by mi tak zależało, jak na nim.
|
|
|
|
Dzisiaj znowu okropnie Ciebie nie było.
|
|
|
|
Każdy ma swoje ulubione miejsce na świecie. Moje ulubione jest obok Ciebie.- Ż.
|
|
|
|
Ubieram twarz w wiele uśmiechów, lecz ubrany uśmiech widząc Ciebie nosi mi się najlepiej.
|
|
|
|
Spotkajmy się kiedyś. Porozmawiamy o tym, co czułam, gdy byłeś najważniejszym człowiekiem w moim życiu. Opowiem Ci o tęsknocie, której nie znasz. Dowiesz się czym była pustka - dziura w organizmie w kształcie Twojej duszy, niepozwalająca oddychać i zasypiać nocą. Zapewne nigdy nie wiedziałeś o istnieniu moich uczuć. Przyjdź, powspominamy stare dobre czasy, gdy jeszcze Ciebie kochałam.
|
|
|
|
Każdy z nas ma swoje piekło, które naznacza nas swym ogniem, tworząc blizny. Blizny na sercu, które nigdy nie znikną. Blizny, z którymi należy nauczyć się żyć.
|
|
|
|
Czy to nie dziwne, że najmniej mówimy o rzeczach, o których myślimy najwięcej?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
