 |
|
Nie przyzwyczajaj się do mnie . Nie zapamiętuj mojej twarzy, nie pamiętaj, ile łyżeczek cukru wsypuję do herbaty, zapominaj, jak się ruszam, jak ubieram, jak pachnę . Nie przywiązuj się do mnie - ja mam w zwyczaju uciekać.
|
|
|
|
" Nie boje się walczyć lecz świadomości, że się poddam,
nie boje się, że mnie zranisz ale że się nie obronie,
nie boje się że mnie nie zrozumiesz lecz, że zrozumiesz mnie źle.."
|
|
|
|
Patrzysz na mnie z taką wiarą, z jaką nigdy nikt nie odważył spojrzeć się.'
|
|
|
|
wiedzieć, że jesteś przy mnie...
wiedzieć, że nie potrafisz beze mnie żyć...
wiedzieć, że ciągle o mnie myślisz...
bezcenne...
|
|
|
|
Miłość jest wtedy... gdy wiem co Cię denerwuje...
Gdy wiem, że tylko Tobie ufam i tylko Ty mnie akceptujesz,
I stajesz się kamieniem u szyji... i skrzydłami u ramion…
Gdy przeszywasz mnie niebieskim kolorem, wylewając słone łzy.
A tak naprawdę, to miłość jest wtedy, gdy stajesz się moim przyjacielem i zrobiłabym dla Ciebie tak wiele...
|
|
|
|
Mam marzenia, mam wiele marzeń. I będę wystarczająco stuknięta, by je realizować. A wy, musicie mnie kochać taką, jaka jestem.
|
|
|
|
Czasami trzeba usiąść obok i czyjąś dłoń zamknąć w swojej dłoni, wtedy nawet łzy będą smakować jak szczęście.
|
|
|
|
O miłości wiemy niewiele. Z miłością jest jak z gruszką. Gruszka jest słodka i ma kształt. Spróbujcie zdefiniować kształt gruszki.
|
|
|
|
Szczęście nie jest przecież stanem wiecznym. Zresztą też i nie okresowym. Szczęście to po prostu taki skurcz serca, którego doznaje się czasami, kiedy człowieka przepełnia taka radość, że wprost trudno ją znieść. Znika równie szybko jak się pojawia. I nie ma go, dopóki nie nadejdzie znowu, by sprawić, że człowiek uzna życie za najwspanialszy dar.
|
|
|
|
Miałam świadomość, że przeżywam coś niezapomnianego - jedną z tych magicznych chwil, które jesteśmy w stanie zrozumieć dopiero wtedy, gdy już miną.
|
|
|
|
mam coś co wyczuwa każdą ,,wyjątkowość" w każdym człowieku... a to jest mało fajne...
wyczuwam tą oryginalność...
|
|
|
|
[...] życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
