 |
|
do ciebie po niebie szłam
tobą oddycham
płonę i znikam
chodź ze mną .
|
|
|
|
obudzimy się wtuleni w południe lata
na końcu świata
na wielkiej łące ciepłej i drżącej .
|
|
|
|
lubiła tańczyć,
pełna radości tak,
ciągle goniła wiatr,
spragniona życia wciąż,
zawsze gubiła coś,
nie chciała nic .
|
|
|
|
chwytaj w dłonie każdy czas
i gnaj przed siebie .
|
|
|
|
bo kocham na Ciebie patrzeć .
|
|
|
|
z wiatrem będzie mu posyłać pocałunki,
wierząc, że wiatr muśnie jego twarz
i szepnie mu do ucha,
że ona ciągle żyje i czeka .
|
|
|
|
od chwili kiedy Cię zobaczyłam
odeszłam do zmysłów
chociaż nigdy nie wierzyłam w miłość od pierwszego wejrzenia
ale masz w sobie magię
której nie mogę wytłumaczyć
no cóż masz, masz coś w sobie co sprawia że czuję
że mogę zrobić mogę zrobić dla Ciebie wszystko kochanie .
|
|
|
|
jesteś dla mnie szeregiem zielonych liter dźwięczących miło,
jesteś płaskim listem, który można całować nie czując nic.
Twoje imię wypisane nisko przypomina sierść kota i przeciąga
się podłużnie, gdy je wymawiam. chciałabym cię
dotknąć tak, jak dotykam twojego imienia. ale boję się chwili,
w której zobaczę twoje brwi i usta. jest tyle linii uśmiercających
tkliwość i tyle przyćmionych świateł nie szepczących
o miłości. chciałabym cię poznać dotykiem, chciałabym,
żebyś przyszedł w nocy, pochylił się nade mną śpiącą i znowu
odszedł jak księżyc. przestałabym wpatrywać się w nieruchome
okno i usnęłabym wtulona w zapach po tobie.
|
|
|
|
tak długo, jak był przy mnie, jak tulił mnie do siebie, byłam gotowa stawić czoła każdemu i wszystkiemu.
ściągnąwszy łopatki wyszłam na przeciw przeznaczeniu z przeznaczonym sobie mężczyzną u boku.
|
|
|
|
czas przemija nawet wtedy, kiedy wydaje się to niemożliwe.
nawet wtedy, kiedy rytmiczne drganie wskazówki sekundowej zegara
wywołuje pulsujący ból.
czas przemija nierówno - raz rwie przed siebie,
to znów niemiłosiernie się dłuży - ale mimo to przemija.
nawet mnie to dotyczy.
|
|
|
|
Życie to myśli regał, sny o tym czego się nie ma.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
