 |
|
i wtedy rzuciła kryształowe serduszko na środek morza i powiedziała:
- Jeśli chcesz zdobyć moje serce, to popłyń po serduszko i je tu przynieś.
- Ale ja nie umiem pływać. Przecież dobrze o tym wiesz...
- Co za pech. - Powiedziała z ironią i szybko odeszła, żeby on nie zobaczył łez na jej policzkach.
|
|
|
|
poproszę sok wiśniowy i tego pana w pomarańczowej koszulce.
|
|
|
|
- wypuściłam szczęście.
- Jak to wypuściłaś szczęście?
- Nie zdołałam go złapać, bo było trochę za ciężkie.
- A jak wyglądało?
- Miało metr siedemdziesiąt i niebieskie oczy.
|
|
|
|
to mój świat i moje kredki, więc wypierdalaj z tymi flamastrami!
|
|
|
|
a od kilku miesiący stałam się kolekcjonerką. Zbieram twoje uśmiechy jak najcenniejsze okazy.
|
|
|
|
- napiszę sobie na jednym ręku na paznokciach jego imię.
- Ej, niezłe. A ja na dwóch, bo go podwójnie kocham.
- Kurcze, rąk mi zabraknie...
|
|
|
|
- a kiedy odkryłaś, że się w nim zakochałaś?
- Kiedy robiąc herbatę dla siebie, zrobiłam dwie.
|
|
|
|
to, że po raz setny się w Tobie zakochuję, nie oznacza, że się o tym dowiesz.
|
|
|
|
W życiu istnieją bowiem rzeczy, o które
warto walczyć do samego końca..
|
|
|
|
nie możesz mnie pokochać, bo od Twojej miłości serce mi pęknie z nadmiaru szczęścia.
|
|
|
|
nie mam już na Ciebie ochoty, na miłość w sumie też nie.
|
|
|
|
huk potłuczonego szkła. Znów mroźne powietrze przedarło się przez szparę w starych drzwiach. Zabrakło sił, aby uciec, zabrakło odwagi, żeby zostać. Trącone echem lamentu z dziecięcego pokoju małe tęsknoty jak łzy spłynęły niezauważone.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
