 |
|
Życie nie jest zawiązane na kokardkę, ale nadal jest darem. Bez względu na to, jak się czujesz, wstań rano, ubierz się i pokaż się światu. Cuda czekają na Ciebie wszędzie.
~Regina Brett
|
|
 |
|
Życie nie jest zawiązane na kokardkę, ale nadal jest darem. Bez względu na to, jak się czujesz, wstań rano, ubierz się i pokaż się światu. Cuda czekają na Ciebie wszędzie.
~Regina Brett
|
|
 |
|
Jeśli otworzycie się na Boga i Jego plan, wpisany w waszą duszę, Bóg otworzy się na was. Pamiętajcie, że opuszczając ziemski padół, nie zabierzecie ze sobą nic, coście otrzymali – ani przemijających symboli prestiżu, ani oznak władzy – a jedynie to, coście dali: pełne serce wzbogacone uczciwą służbą, miłością, poświęceniem i odwagą. / R. Brett
|
|
 |
|
(...) wszyscy budujemy swoje życie tak, by odgrodzić się od cierpienia, od siebie nawzajem, a w końcu – od samego życia. Zamykamy się na innych, żeby chronić siebie, ale w ostatecznym rozrachunku nie przynosi nam to wolności. Stajemy się więźniami własnych lęków. Jesteśmy jak przerażone dzieci, które nigdy nie dorastają. (...) Strach blokuje serca zbyt wielu z nas. Pisarz Emmet Fox porównał duszę do węża ogrodowego. Kiedy podlewasz trawnik, woda przepływa swobodnie przez szlauch, o ile nic jej nie blokuje. Jeśli na nim staniesz albo go skręcisz, woda przestaje lecieć. Wciąż jest w środku, ale przecież wąż jest zablokowany – więc ciecz z niego nie wypływa. Przez większość dorosłego życia chroniłam się przed cierpieniem. Byłam specjalistką od zamykania się na innych, ale odkryłam, że świat stwarza wiele możliwości tym, którzy są otwarci. Staje się wtedy bardziej magicznym miejscem. / R. Brett
|
|
 |
|
Zawsze, gdy czujesz się zagubiony, gdy masz wątpliwości i nie wiesz, co zrobić, znajdź chwilę dla siebie, wycisz hałas w swojej głowie i wypowiedz w ciszę: "Boże, użycz mi pogody ducha, abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić. Odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić. I mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.". / R. Brett
|
|
 |
|
Dzięki temu zdałam sobie sprawę, że czasem musimy zgubić drogę w podróży, jaką jest nasze życie. Nie zawsze wybrałabym te objazdy, na które trafiam, (...), ale niekiedy takie trasy wybierają mnie, a zawsze prowadzą dokładnie tam, gdzie miałam trafić. / R. Brett
|
|
 |
|
Być może niektórzy ludzie, których spotkaliście podczas tej podróży, mieli was nauczyć czegoś istotnego. A może to wy znaleźliście się w ich życiu z ważnego powodu. / R. Brett
|
|
 |
|
Ma taką teorię (...) Teorię, że niektórzy ludzie są tylko gośćmi w naszym życiu, jak na przykład Annie, że przebywają z nami pewien czas, uczą nas czegoś albo coś nam dają. / D. Steel
|
|
 |
|
- Znam ten typ kobiet. - Ten typ kobiet okazał się jednak całkiem niezły. Może niełatwy, ale na pewno niezły. - Jeśli są dla siebie przeznaczeni, wreszcie jakoś się odnajdą. Jeśli nie, to i tak przeżli coś, co nie każdemu się zdarza w życiu. / D. Steel
|
|
 |
|
Jeśli o nic nie prosisz, niczego nie dostaniesz. Więc proś. Czasem usłyszysz „tak”, czasem „nie”. Ale jeśli nawet nie zapytasz, odpowiedź zawsze brzmi „nie”. Sam jej sobie udzieliłeś. / R. Brett
|
|
 |
|
– Kiedy wychodzisz z jakiegoś założenia – powiedział jeden z wykładowców – możesz nigdzie nie dojść. / R. Brett
|
|
 |
|
Dlaczego boimy się o coś zapytać albo poprosić? Ze wstydu. Wstydzimy się pokazać innym, że czegoś nie wiemy albo czegoś potrzebujemy. Wychowano mnie w przekonaniu, że nie mam żadnych potrzeb. Kiedy ja lub któreś z mojego rodzeństwa o coś prosiliśmy, mój tata odpowiadał niezmiennie: – Nie potrzebujesz tego. Z dumy. Nie chcemy, żeby ktoś mógł nam powiedzieć: nie. Odmowa świadczyłaby o naszej słabości. Boimy się, jak wypadniemy w oczach pewnych siebie ludzi, którzy w rzeczywistości są równie niepewni jak my. Ze strachu. Boimy się upominać o swoje, bo w ten sposób rozdrapujemy dawne rany i znów czujemy się tak jak wtedy, gdy jako dzieci słyszeliśmy „nie”, kiedy najbardziej na świecie chcieliśmy usłyszeć „tak”. Z poczucia winy. Nie chcemy sprawiać komuś kłopotu. Nie zasługujemy na jego czas, energię ani uwagę – nawet jeśli płacą mu za to, żeby nam pomógł. Paraliżuje nas własna uprzejmość. / R. Brett
|
|
|
|