 |
|
Chciałabym być powodem Twojego niewyspania.
|
|
|
|
Tylko na Tobie naprawdę mi zależy, tylko Ciebie naprawdę potrzebuję. I kiedy kiedy znikasz, kiedy Ciebie nie ma, w powietrzu czuję, czegoś mi brakuje.
|
|
|
|
„Nic nie pozostaje takie samo. Jedyne, czego można być w życiu pewnym, to zmiana.”
|
|
 |
 |
Zabawne, że ta znajomość rozpada się tak naturalnie pod wpływem czasu. Coraz mniej bólu każdego dnia, coraz mniejsza tęsknota i myśli tak jakby nie krążą koło Ciebie. Czasami jeszcze tylko to głupie serce się wyrywa, próbuję, ale nie jestem już tak głupia i w odpowiednim momencie chwytam za smycz, przyciągam do klatki piersiowej, bo drugi raz nie przeżyłabym końca tej miłości, rozumiesz? Nie mogę wiecznie opłakiwać jednego końca./esperer
|
|
 |
|
usłyszeć od osoby, którą się zna ponad dziesięć lat, że nic jej tu nie trzyma i wyjeżdża to jak dostać w twarz.. bo najbardziej boli jak zawodzi przyjaźń..
|
|
|
|
Wiem, że go kochasz. I wiem, że wiele dla niego zmieniłaś w swoim życiu. Dlatego może powinnaś jednak uchylić te drzwi i powiedzieć, że zostawiłaś tam serce po to, żeby o nie zadbał. Po to aby w przyszłości zobaczyć go pod drzwiami z jego sercem w dłoniach... / salidadelsol
|
|
 |
|
paradoksalne, że najbardziej chcemy zawsze wtedy, gdy najmniej warto.
|
|
|
|
po prostu potrzebuję czuć, że jesteś.
|
|
|
|
nie ma porażek, są tylko doświadczenia.
|
|
|
|
Im bardziej staram się swobodnie oddychać bez Ciebie, tym mocniejszy ucisk w klatce piersiowej odczuwam. Im częściej koncentruję się na tysiącach innych myśli, tym pojawia się coraz więcej tych o Tobie. Im intensywnie próbuję wymazać wspomnienia, tym więcej szczegółów, naszych planów, marzeń i obietnic wraca mi do pamięci. Im mocniejszą wzbudzam w sobie wiarę w to, że moje uczucie do Ciebie tak naprawdę nie istniało, tym bardziej nasilone stają się palpitacje mojego serca - cholera, to było, naprawdę, i paradoksalnie do całego bólu Twojego autorstwa, wciąż dotąd nie zniknęło.
|
|
|
|
Para pieprzonych zdrajców. Dwójka, która od zawsze jest ze mną, nawet teraz, usilnie podąża za mną krok w krok, mamy współdziałać, współgrać, czeka nas jeszcze długa wspólna przyszłość, wykonuje cholerny spektakl buntu. Dwukolorowa para, każda jednostka złożona z dwóch kół. Jedno - czarne zawiera się w drugim, szmaragdowym. Moje oczy. Jedyny narząd, który chce teraz z Tobą porozmawiać, bo jako jedyny ma do powiedzenia coś innego, niż reszta - prawdę. Nie patrz w moje oczy. Nie patrz, bo ulegniesz pod naporem nieopisanego cierpienia, a w konsekwencji ostatecznie zabijesz moje serce. Nie patrz. Odejdź. Zapomnij o tym, że mogę wciąż Cię kochać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
