 |
|
kocham to rozkoszne drżenie mojego ciała, kiedy widzę go po raz pierwszy od tak dawna. powiedziałabym co wtedy czuję, ale takich rzeczy nie mówi się na głos.
|
|
|
|
wracając tutaj i czytając samą siebie, budzę każde wspomnienie jak niedźwiedzia z zimowego snu. i pomyśleć, że gdybym czytała to samo rok czy dwa wcześniej nie posiadałabym się z przeszywającego mnie bólu. natomiast dziś się uśmiecham na te same wspomnienia. z czasem łagodnieją, są wybrakowane. zostają wyłącznie jako te dobre. nie, czas nie leczy ran, ale pozwala zapomnieć o bólu. i przy okazji nasuwa się jeszcze jeden wniosek. dobre rzeczy w życiu zaczynają nas spotykać dopiero wtedy, gdy nabierzemy dystansu do tych złych.
|
|
|
|
Halo, jest tu jeszcze kto?
|
|
 |
|
Biegnę do Ciebie. Moje nogi zwinnie pokonują wszystkie przeszkody napotkane po drodze, oddech przyspiesza, a niespokojne serce bije coraz szybciej. Pokonuje kolejne kilometry, jestem blisko, z każda sekunda zbliżam się do Twoich ramion. Wypatruje Cię w każdym napotkanej osobie, w każdym białym obłoku, w każdym kwiecie przypominającym mi Twój uśmiech, gdy patrzysz w moje oczy. Wpadam w Twoje ramiona - moje ciało rozpada się na milion części, otulona blaskiem Twojego ciepłego spojrzenia rozpadam się na milion cząsteczek, a moje rozdygotane serce powoli odzyskuje swój rytm. Jesteś. Bicie Twojego serca roztapia moją duszę jak temperatura mleczną czekoladę, której smak doskonale oddaje słodycz Twoich ust. Nawet sekunda przy Tobie zmienia mój świat, czyni go lepszym, a wszechobecna miłość unosi mnie do chmur. Moje dłonie spoczywają na Twoim ciele, a moje myśli biegną wyżej do naszego wspólnego nieba i cicho szepczą podziękowania dla osoby, która czuwała nad naszymi zagubionymi sercami.
|
|
 |
|
Przychodzi tu. I pisze. Zbłąkana dusza. Pragnąca, by ktoś ją wysłuchał. Zbyt nieśmiała, by poprosić o to głośno. Przepełniona obawami, że w bezpośredniej konfrontacji spotka się z odrzutem. Szyderczym śmiechem, który wykpi jej nadzieje na zrozumienie.
|
|
|
|
Irracjonalne jest to, że pojawiam się tu znienacka, po półtora roku, żeby napisać jedynie te kilkadziesiąt słów i na nowo zniknąć. Jestem osiem lat starsza, niż w momencie, kiedy pojawiły się tu moje pierwsze teksty - i pewnym faktem jest to, że ta strona i ten profil wciąż we mnie żyje, jako początek czegoś, co mocno mnie kształtowało i budowało jako człowieka. Czuję się tak jakbym chodziła po opuszczonym cmentarzu, gdzie leży tylko to, co materialne, ale tak wyraźnie odczuwasz to, co wewnątrz... :)
|
|
|
|
Gdzieś mam jego przeszłość, bo pamiętam swoją. Gdzieś mam to, co mówią o tym, jaki potrafił być - ja też nie świeciłam przykładem. Ranił, łamał serca, pozostawiał po sobie bałagan... i dzisiaj powinnam może obawiać się, że to samo zrobi tu, w moim życiu. Sęk w tym, że ja też bez głębszych słów wyjaśnień oświadczałam, że "to nie to" i wypisywałam się z czyjegoś jutro, które tak skrzętnie planował z moim udziałem. Odwracałam się na widok łez, nic sobie z nich nie robiąc. Zgasiłam empatię. Zobojętniałam na uczucia innych. Poszliśmy w dalszą podróż z życia - z takimi bagażami. Absolutnie nienastawieni na to, że w naszej relacji możemy napotkać na coś wartego uwagi na dłużej, ale zaciekawieni tym, co może nam dać. Minęły setki wspólnych dni, siedzimy w tym samym pociągu życia, a na każdej stacji wysiadamy razem, żeby zobaczyć i doświadczyć jak najwięcej - ale wspólnie.
|
|
|
|
Najtrudniej jest liczyć do dwudziestu czterech. Doba ma cholernie trudny wymiar, bo czujesz ciężar każdej przemijającej godziny - dzisiaj, w dniu który się nie powtórzy, nie wróci. Liczeniu do dwudziestu czterech towarzyszy przemijanie i umykająca szansa. Wewnętrznie czujesz, że powinieneś wykorzystać moment, wziąć się w garść, pójść po "swoje". Tylko co jest "twoje"? W każdych kolejnych dwudziestu czterech godzinach błyska pytanie, jak je przeżyć, by znów nie znaleźć się w martwym punkcie, gdzie po prostu nic nie wiesz. Teraz upijasz łyk herbaty, dwudziesta trzecia trzydzieści. Za moment minie kolejna pełna doba, położysz się do łóżka, zamkniesz oczy i pomyślisz o swoich marzeniach. Przyjdą kolejne dwadzieścia cztery godziny - czy odważysz się zawalczyć o to, by nie marzyć... a wspominać?
|
|
 |
|
Cz. 3 Bądź ze mną , wspieraj mnie i kochaj. Zrób czasami coś tylko dla mnie, nie z obowiązku, z chęci sprawienia mi przyjemności. I to nie chodzi już o : wycieczkę na Bora Bora, pierścionek z kamieniami. Chodzi o Twój dotyk, gest, Twoja obecność, przytulnie i wysłuchanie mnie. O to, że wracając do domu kupisz mi bukiet róż z Biedronki. Że ugotujesz nam kolacje choć nie umiesz - to się nauczysz z YouTube.
To zrobisz mi ciepłą kąpiel, a potem razem ze mną pod kocem obejrzysz tą komedie romantyczna. Dla mnie .
Ja oddam wiele, ale czasami potrzebuj czuć się kobietą - pamiętaj o tym codziennie.
Miłość jest jak kwiaty. Kiedy je podlewasz kwitną każdego dnia. Gdy przestajesz o nie dbać, usychają, nawet nie wiesz kiedy...
Dbaj o to, co cenne ... każdego dnia...
O Swoją Kobietę...
|
|
|
|
Cz. 2 Kobieta, która ma swoje wartości i zasady. Która może wiele przecierpieć i jeszcze więcej dać.
Ta która kocha nie za coś, tylko dlatego.
Która wierzy, że warto , że można...
Kobieta o którą się dba i docenia; rodzimy dzieci, cierpimy z bólu przy porodzie, znosimy trud wychowywania i dbamy o to co dla nas cenne. Nasze ciało się potem zmienia i już nigdy nie jest takie samo.
Doceń mnie mężczyzno .
|
|
|
|
Cz. 1
Widzi Pan. Bo to jest tak...
Mężczyzna myśli, że ma już kobietę i Ona będzie jego. Że jak go kocha, to On może z nią robić co chce i jak chce. Że za każdym razem kiedy ją zrani, nie dotrzyma słowa i zawiedzie, Ona powie ok, i będzie wszystko jak dawniej. Otóż nie drogi Panie.
Kobieta, która wie czego chce i zna siebie tupnie kiedyś nogą i powie "Dość "
Nie pozwoli się ranić, choć tysiące razy powtarzała co ją boli, że prosi aby to zmienić, dla niej, dla siebie, dla Was.
Kobieta jak kocha, to próbuje na różne sposoby. Jednak bywa granica wytrzymałości. ..
I jeśli ma w sobie na tyle siły by zawalczyć o siebie, odejdzie, choć będzie kochać. ..
Wiec jeśli jesteś mężczyzną i czytasz to właśnie teraz. Piszę do Ciebie właśnie - ja , Kobieta, która kochała i kocha. Która wie, co może poświęcić dla miłości, która odda swe serce dla Ciebie i dla rodziny - bo my takie to już jesteśmy, uczuciowe.
|
|
|
|
Kobieta chce czuć, że nic nie jest dla Mężczyzny ważniejsze od Niej, i wszystko, co czyni, czyni z myślą o Niej.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
