 |
Wiesz o co mi chodzi? O to, że czasem trzeba umieć przyjść do kogoś i tak zwyczajnie po ludzku porozmawiać. Wydaje się to być tak proste, że aż śmieszne, prawda? Przecież znasz kogoś od kilkunastu lat, żyliście ze sobą ramię w ramię, robiliście wspólnie tak wiele rzeczy, a teraz co, wypadałoby usiąść i porozmawiać, bo coś w międzyczasie poszło nie tak, bo pojawił się ktoś, coś i wszystko runęło? Więc jak teraz rozmawiać? Przecież się znacie, kurde, znacie się na wylot, a nie potraficie usiąść naprzeciwko siebie i najzwyczajniej w świecie powiedzieć „przepraszam”? Czy duma jest warta tych zmarnowanych dni, miesięcy, lat, które już straciliście tocząc ze sobą pianę? Powiedz mi, czy to jest tego warte? Czy nie żałujesz? [ yezoo ]
|
|
 |
Moja głowa to najlepsze miejsce na popis dla bólu. Skubany właśnie tam czuje się swobodnie. Za swój pokaz owacje dostaje. Od serca komór, od płuc i od oddechu. Od spojrzeń moich nawet, od słuchu. W artykule czytałam: można w tęsknocie afirmacje odnaleźć. Ja nie widzę nic, poza bojaźliwym dłoni i warg smutnym drganiem. /just_love.
|
|
 |
Miałam złamane serce już tyle razy, że bycie ze mną jest jak spacer po tłuczonym szkle. / Charlotte Nieszyn-Jasińska
|
|
 |
Boję się. Czego? Głównie, że przeżyję życie, nie żyjąc naprawdę. / Sylvia Plath
|
|
 |
you said that I was the bestest bitch that ever stuck with you.
|
|
 |
Jestem muzeum pełnym dzieł sztuki, ale zamknąłeś oczy.
|
|
 |
nie musisz się zastanawiać, czy myślę o Tobie, bo myślę .
|
|
 |
przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno
|
|
 |
tak ciągle żałuję ciebie, do cholery, dla siebie. mieszkaj gdzie indziej, ale bądź
|
|
 |
Ja byłam tylko jednym ze zdarzeń twojego życia i nigdy ci nie biło serce z niepewności, czy mnie spotkasz. a mnie biło. // mistrzhehe
|
|
 |
Toksyczny człowiek, zamiast nas motywować i dawać energię, ściąga nas w dół, przytłacza, odbiera radość życia. A im dłużej tkwimy w tym trującym bagnie, tym trudniej później wszystko odbudować. / Renata Kim
|
|
 |
Żeby tak choć raz słońce wyszło po burzy i zostało na dłużej.. / tonatyle
|
|
|
|