 |
|
Po co iść na łatwiznę? Warto czasem złapać bliznę od życia, by unieść ręce wraz z ostatnim gwizdkiem…
|
|
|
|
przepraszam, że tak nagle spadłam z nieba i zawróciłam Panu w głowie,
bo wie Pan ja tak naprawdę nie miałam w planach wywracać do góry nogami Pana świata i przy tym swojego również,
ja tylko chciałam na chwile zatonąć,
zatopić się w Pańskich ramionach..
|
|
|
|
za każdym razem, gdy robię coś wbrew sobie,
nienawidzę siebie jeszcze bardziej
|
|
|
|
drzemie we mnie pewna odmiana naiwności,
pewien ból złamanych obietnic i szum wspomnień.
|
|
|
|
Najpierw rezygnujesz z drobiazgów, potem z większych rzeczy, a w końcu z wszystkiego. Śmiejesz się coraz ciszej, aż wreszcie zupełnie przestajesz się śmiać. Twój uśmiech przygasa, aż staje się tylko imitacją radości, czymś nakładanym jak makijaż.
|
|
|
|
Jestem poważnie fizycznie, mentalnie i emocjonalnie uzależniona od pewnego stylu życia. Nie znam już nic innego, nie pamiętam już nic innego, nie wiem, czy na tym etapie mogę jeszcze być kimś innym. Boję się spróbować
|
|
|
|
Nie mam wielu prawdziwych przyjaciół, dlatego ci,
których mam, są dla mnie ogromnie ważni. Są starannie dobrani i kocham ich wszystkich.
|
|
|
|
Nie można się przygotować na prawdziwe cierpienie.
Musisz pozwolić, żeby rozdarło cię na strzępy.
|
|
|
|
I będę wszystkim, o co poprosisz, a nawet więcej.
|
|
|
|
nie jestem idealna, bo kto jest. Nie jestem miła, bo w tych czasach się tak nie da, nie zawsze jestem szczera, bo nie lubię kłótni. Ale znam swoją wartość i swoje miejsce.
|
|
|
|
Zaufam Ci, ale najpierw muszę nauczyć się ufać samej sobie.
|
|
|
|
Porwałam się i przyznaję, że od pół roku leczę depresję, jak wiecznie rodzone kamienie. Sypiam z nożami, kocham się w chorych, ckliwych filmach, bez kolejnych destrukcyjnych wyznań. Uszanujmy, rak duszy naprawdę istnieje, a ja choruję jak każdy inny.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
