 |
|
no bo wiesz, my dzielimy ze soba wszystko bez czego zycie ludzi byloby bezsensu; wiara- uda się nam, nadzieja-będzie coraz lepiej, miłość- mamy siebie, mamy wszystko. to wlaśnie on gdy mnie przytula oddaje mi swoje ciepło. gdy leżymy wdychamy to samo powietrze. gdy mnie całuje wiem że myśli w tym momencie o nas. gdy jest blisko juz niczego więcej nie potrzebujemy żeby być szczęśliwi i tak świetnie się rozumiemy. gdy jest daleko to ciężko mi ogrzać się, oddychać, zastanawiać się czy naprawdę myśli i cholernie ciężko powiedzieć że jestem szczesliwa, ale to przez strach, ten cholerny lęk bo zależy mi, zależy aż za bardzo i boje się, po prostu boje się o wszystko. on to moje wszystko.
|
|
|
|
niech to już się skończy, ta cała chora odległość, ten koszmarny grafik, w sumie wszystko co przeszkadza żeby było dobrze, żebym wiedziała że mu zależy i tak naprawde to najbardziej chce żeby przestał być uzależniony od niektórych osób, tak bardzo bym chciała żeby nie słuchał co mu wolno a czego nie, zeby nie był na zawołanie, żeby czasem potrafił się postawić, żeby przypomniał sobie że jest dorosły i ma prawo sam decydować i robić co chce, żeby nie był tak cholernie wylewny, żeby nie dawał odczuć bycia dla niego nikim, żeby potrafił odnaleźć się w każdej trudnej sytuacji, żeby liczyl sie z tym co obiecuje i to spełniał, żeby nie kłamał i mówił tylko i wyłącznie prawdę nawet tą którą bym mogła skrytykować, żeby był też wtedy co ja go serio potrzebuje, żeby czasem zapytał czy czegoś być może nie brakuje, żeby kochał, żeby zrozumiał.
|
|
|
|
a z czym nie potrafiłabym się rozstać? nie z prezentami które od niego dostaje, nie z listami które specjalnie dla mnie pisze, nie z rzeczami które kojarzą mi się wyłącznie z nim, nie z naszymi wspólnymi drobiazgami, to właśnie z nim nie potrafiłabym się rozstać, z naszym 'my', z jego serduszkiem, duszą i całym nim, nie potrafiłabym zapomnieć jego zielonych oczu, długich rzęs, marszczącego czoła, ciepłych ramion, tego cholernego szeptu który powoduje największe dreszcze, każdego pieprzyka, uśmiechu, tak w ogóle to wszystkiego, jego gestów, słów, naprawdę nie dałabym rady bez niego, on i tak by był w moich myślach, w moim serduszku. nawet nie chce myśleć co by było gdyby. nie będę gdybać. nie chce. chce tylko żeby był. potrzebuje go. tylko on daje mi szczęście.
|
|
|
|
1. zimno, ciemno, duża herbata z ogromną dawką cytryny w kubku, patrzę w okno, cholerna mgła, nie widać nic, szaro i smutno, serce w jednej chwili bije jak oszalale a w kolejnej nie daje o sobie znaku, towarzyszy mi własne 39,4 stopni, chusteczki i moj mężczyzna, jest zawsze przy mnie, nawet w tej chwili gdy nie ma go obok, czuje to, on jest, chciałby być, przytulić i oddać mi trochę swojego ciepła. myślę o nim, o sobie, o naszej przyszłości, o tym jak będzie, jakby mogło być, za pewne każde z nas ma ciut inne plany które można złączyć i wyjdzie coś ciekawego, za pewne na razie to tylko marzenia i może się wszystko diametralnie zmienić, nieważne co będzie - byleby razem przetrwać wszystkie kolejne lata i na starość mieć co razem wspominać. tak bardzo lubię z nim rozmawiać o tym co będzie, co chce żeby z nami i u nas było, cholernie podoba mi się jak zaczyna opowiadać mi o swoich zamiarach i planach w których widzi nas dwoje, czuje się dla niego wtedy tak bardzo ważna (...)
|
|
|
|
2. (...) i naprawde szczęśliwa że nie tylko w tej chwili jest, tylko też chce być jutro, za tydzień, miesiąc, rok, kilka i kilkadziesiąt lat, już do końca, zawsze być a nie bywać. czasami zastanawiam się czy on też tego chce co ja, czy mu zalezy, czy też się zaangażował i czy przypadkiem nie próbuje i nie wyobraża sobie jakby mogło być inaczej i czy nie myśli o kimś innym i czy nie robi czegoś złego co by mogło mnie zaboleć i czy na pewno chce żebym to ja zostala juz tą jedyną i najważniejsze czy jest fer tak jak ja. jeżeli on będzie to ja też, ja nie potrafilabym odpuścić i wrzucić w kosz miłości, wspomnień, przejść, planów, wszystkiego co nas łączyło i łączy, kogo jak kogo ramiona, ale mojego mężczyzny są najlepszym schronieniem i tylko moim, chce w nich wieczorem zasypiac mimo ze rano i tak bede zastanawiać się i kombinować jak znaleźć sie w nich z powrotem byleby go nie obudzić.
|
|
|
|
chciał żebym zasnela przy nim, wiedział ze ostatnio życie mnie nie rozpieszcza i prawie w ogóle nie śpię bo tęsknię, bo brak mi go, bo potrzebuje jego ramion, już od dawna wiem że przecież on zna mnie jak nikt. pozwolił mi na to a wręcz prosił mnie mimo że widujemy się niezbyt często. i ja dlatego nie chciałam tracić czasu na sen, potrzebowałam się nacieszyć nim a jednak nawet nie wiem w której chwili - zasnelam, poczułam się bezpiecznie, tego potrzebowałam, on to anioł, mój anioł. otwierając oczy zobaczyłam jak na mnie patrzy, chciałam przetrzeć oczy i upewnić czy przypadkiem coś mi się nie przysnilo, wystarczyło że zasmial się czy 'aż takie to straszne' a już wiedzialam że mam swoje szczęście tak blisko jak go potrzebuje. po kilku minutach spojrzałam na telefon by zobaczyć która już godzina a na ekranie widniała wiadomość 'kocham Cię nawet gdy śpisz' i wtedy zobaczył mój uśmiech i wielka radość. był blisko, blisko ciałem i myślami. przysięgam że nie oddam go nikomu.
|
|
|
|
najważniejszy, kochany, mój, jedyny, tylko ten cudowny mężczyzna mojego życia. to on - ten sam człowiek od ponad trzech lat. był i jest przy mnie. on wie kiedy go potrzebuje, kiedy mnie przytulić, pocałować, powiedzieć że kocha i uda się nam, przyjechac z lodami i kilogramami owoców, on wie czego w danej chwili mi potrzeba, bez niego nie wyobrażam sobie już ani jednego dnia, na dobre i na zle, jest moim lekiem na smutek i bezsenność, szczęściem, całym światem, wszystkim, tak bardzo go kocham, chce żeby o tym pamiętał i myślał o mnie, cały czas myślał i nie zapomniał że - ta która krąży w jego życiu od kilku lat, ufa, czeka i jest w nim na zabój zakochana. tylko on dokarmia miłością motylki w moim brzuszku. bez żadnych niepotrzebnych wątpliwości i zastrzeżeń mogę użyć słów że to co jest między nami to 'na zawsze'
|
|
 |
|
Dam wam radę - nigdy nie kończcie dnia bez pogodzenia się. Wiecie dlaczego? Bo zimna wojna następnego dnia jest bardzo niebezpieczna. A jak to zrobić, ojcze - ktoś może mnie zapytać? Jak się pogodzić? Nie trzeba dużo mówić. Wystarczy jeden gest i już - mówił papież, dotykając dłonią swego policzka. - Godzimy się, jeden gest załatwia wszystko.— Papież Franciszek
|
|
|
|
Jedyny
sposób na zduszenie ognia to go nie podsycać. Choćby hulał nie wiem jak, to gdy
brak nowych wieści, gdy nic go nie rozpala, sam zgaśnie. Ludzie wciąż
powtarzają ten sam błąd, sądząc, że zduszą pożar słowami, bo są bardzo sprytni
i ich wyjaśnienia podziałają jak woda. (…) Wszystko, nawet najpiękniej
sformułowane zaprzeczenia, podtrzymują płomienie, podsycają je.
|
|
|
|
z czasem się przekonasz, że jak człowiek musi, to poradzi sobie ze wszystkim.
|
|
|
|
tylko powiedz, że nie odejdziesz.
|
|
|
|
nie wiem, co takiego ma sobie (...), że staję się przy nim taka emocjonalna pod każdym względem. Moje uczucia wobec niego są pogmatwane. W jednej go nienawidzę a w następnej chce go pocałować. Czuję przy nim rzeczy, o których nawet nie wiedziałam, że mogę czuć, i to nie tylko w sferze seksualnej. Sprawia, że śmieję się i płaczę, krzyczę i wrzeszczę ale i przede wszystkim - przy nim czuję, że żyję.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
