 |
|
i czuje się przy tobie najbezpieczniejszą osobą na świecie.
|
|
|
|
"Na początku miłości trzeba chodzić bardzo ostrożnie, dopiero później można się puścić pędem przez pola prosto w objęcia ukochanego, kiedy ma się pewność, że nas nie wyśmieje, jeśli się potkniemy." ♥
|
|
|
|
-i wiesz co czuje.?- zapytał robiąc smutną miną. spuścił głowę w dół.-chcesz mi coś powiedzieć.?- zapytałam zdenerwowana. skinął głową.-źle się czuje jak cie nie ma.-powiedział tonem małego dziecka. wypuściłam powietrze.-oszalałeś.! zawału bym dostała. -tak oszalałem, ale na twoim punkcie.
|
|
|
|
-jaki był najlepszy dzień twojego życia.?-zapytał. nabierając na łyżeczkę porcje szarlotki. zastanowiłam się. -dzień...hm.-spojrzałam na niego. uśmiechnął się jedząc. -jak przyniosłeś mi to wielkie drzewo. pamiętasz? -na raz zaczęliśmy się śmiać. -postawiłeś je koło mnie. pocałowałeś i po raz pierwszy powiedziałeś, że mnie kochasz...
|
|
|
|
z goryczą spostrzegłam, że rozmawia z dziewczyną. (pewnie kolejna koleżanka) dobra to ja nie będę przeszkadzać pomyślałam. po kilku sekundach nie wytrzymałam. podeszłam do nich. spoglądając na niego. -no wreszcie czekaliśmy na ciebie.-przerwał. dał mi wielkiego buziaka. i kontynuował.- a oto jedyna miłość mojego życia. -przedstawił mnie. swojej koleżance. o którą momentalnie przestałam być zazdrosna.
|
|
|
|
-czy ty musisz wszystko wiedzieć.? -tak muszę.-odpowiedział. -dlaczego.? -żebym się nie martwił...-wyszeptał.
|
|
|
|
zapatrzyłam się w okno. z zamyślenia wyrwał mnie on. podał mi kubek z herbatą.-gorąca. -powiedział. usiadł obok i przytulił mnie do siebie. mój kolega usadowił się na przeciwko. -ty.! przestaniesz do cholery o nim myśleć przecież masz go obok!- wykrzyczał wkurzony. uśmiechnęłam się pod nosem. -nigdy.-odpowiedziałam.
|
|
|
|
przełamałeś we mnie wszystkie bariery. jakie tylko mogłeś przełamać. z każdym twoim dotykiem.
|
|
|
|
słowo tęsknota. nie jest wystarczające, aby określić co czuje w tym momencie...
|
|
|
|
-uważaj.!-krzyknęłam. widząc, że nie ustoi dłużej na lodzie. chwyciłam go za rękę. i pociągnęłam w stronę wyjścia. -nadal będziesz mnie uczył jazdy na nartach?-zapytałam z uśmiechem -ok. zrozumiem nigdy więcej... -odpowiedział zdejmując łyżwy.
|
|
|
|
'jaką wartość ma dla Ciebie słowo przepraszam? ja go prawie nigdy nie używam, Ty co dziennie.'
|
|
 |
|
Przychodzę do domu, zdejmuję maskę i wtedy widać jak naprawdę się czuję -,-
|
|
|
|
Dodaj komentarz
