 |
|
nasza miłość tak jak szybko się zaczęła tak i szybko skończyła. były powroty i rozstania. z biegiem czasu ubzdurałam sobie, że już nic do ciebie nie czuję, że w moich oczach jesteś nikim zwykłym dupkiem bawiącym się moimi uczuciami, dupkiem, który za każdym razem rozszarpuje moje ledwo dyszące serce.
|
|
|
|
w końcu powiedziała : "cześć, czy moglibyśmy chwilę porozmawiać?", gdy nagle zza jego pleców pobiegł głos "kochanie, kto to przyszedł?" wiedziała, że to była Ona, wszędzie by poznała ten słodziutki głosik. poczuła się jakby ktoś w jednej milisekundzie strzelił jej prosto w serce. zakłopotanym głosem powiedział "wszystko ci wyjaśnie" poczuła się kolejny raz rozbita. uciekła. przez drogę powrotną cały czas płakała. gdy wróciła do domu wpadła w złość zaczęła wszystko rozrzucać po pokoju wyjęła z szafki małe czerwone pudełko, w środku znajdowały się różnorakie pamiątki, zdjęcia, listy.. bez jakiego kolwiek zastaowienia podarła wszystko i wyrzuciła przez okno. po czym wyjęła z kieszeni telefon i napisała wiadomość do niego "byłeś wszystkim co było dla mnie ważne. bez ciebie umieram". wyciągnęła jakieś tabletki nie patrząc nawet jakie, wzięła garść i połknęła popijając piwem. zasnęła już na zawsze. [cz.2]
|
|
|
|
zerwali. powiedział jej chamskie "spierdalaj". poczuła jakby tym słowem zabrał jej automatycznie szczęcie i wiarę w lepsze jutro. była w szoku w jednym momencie wszystko co było dla niej ważne rozbiło się na miliony kawałków niemożliwych do sklejenia. płakała. płakała przez długi czas. po pewnym czasie chciała dojść do powodu ich błachego rozstania, nie chciała do niego napisać tylko iść i osobiście się z nim rozmówić. jak pomyślała tak zrobiła. kiedy była już pod jego drzwiami poczuła tą zachwycającą woń dochodzącą z jego domu - tak, to było to co tak bardzo kochała. po chwili wahania zapukała do drzwi. otworzył jej on. kiedy go ujrzała, wszystkie słowa, które chciała mu wykrzyczeć prosto w twarz nagle straciły swą wartość. poczuła, że nadal go kocha, że nadal jest dla niej taki ważny. [cz.1]
|
|
|
|
umówili się na 19. powiedział żeby przyszła do niego. kiedy zapukała do drzwi otworzyła jego babcia i powiedziała, że jest z kolegami na dworze. była okropnie zła, zrobiło jej się strasznie smutno i towarzyszył jej straszny ból serca. przyszła do domu zrobiła herbatę i usiadła na parapecie. w głowie pojawiło się tysiące myśli. zaczęła płakać. po godzinie wzięła się w garść i postanowiła wyjść na spacer po okolicy. gdy wyszła z klatki nagle jej się przypomniało, że nie zamknęła domu. odwróciła się, zobaczyła jego postać idącą w jej stronę, w świetle lampy zauważyła jak pięknie się uśmiecha, wprost ubóstwiała jego uśmiech, dawał jej tyle szczęścia. podszedł do niej i obdarował ją długim pocałunkiem na przywitanie, szepnął jej do ucha "przepraszam złotko, że wtedy mnie nie było" nie potrafiła się na niego gniewać, był dla niej najpiękniejszym mężczyzną na ziemi. następnych wiele godzin spędzili oglądając przeróżne filmy, śmiejąc się, przytulając i całując. idealne zakończenie dnia.
|
|
|
|
mężczyźni to idioci, ale i tak ich kochamy :d
|
|
|
|
ja nie płaczę, ja nie wierzę w to, że ty odchodzisz.
|
|
|
|
i wiedzieć napewno że, gdzieś tu jesteś.
|
|
|
|
chciałam ci tylko powiedzieć że tęsknię, że kurwa cholernie tęsknię!
|
|
|
|
gorące cappuccino parzące dłonie , obok paczka marlboro chociaż rzucasz palenie . W głowie zamęt , jedno imię i kurwa nie wiesz co się z tobą dzieje.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
