 |
|
Nie chodzi o to, by nigdy nie upaść, ale by zawsze wstać i iść dalej. Masz młodość i całe życie przed tobą, a nawet, jeśli umrzesz jutro, żyj tak, by nie żałować żadnego z kroków. Czasem, gdy za bardzo słuchasz serca, rozum zasypia i budzi się dopiero, gdy serce upadnie i trochę się potłucze. Musisz wiedzieć, że to nie koniec świata. Okres rekonwalescencji trochę potrwa, ale nie traktuj złych doświadczeń jako pretekstu do utraty sensu życia, ale lekcję. Być może bolesną, taką, która pozostawi blizny, ale pokaże jednocześnie popełnione błędy i, jeśli się nie poddasz, sprawi, że będziesz lepszym człowiekiem. Nie chodzi o to, by zamknąć serce na miłość. W gruncie rzeczy chodzi tylko o nią, choć łatwo pomylić to uczucie z zauroczeniem. Ta prawdziwa różni się od tej "na niby" tym, że nie chodzi o zaspokojenie własnych potrzeb, ale drugiego człowieka, który myśli dokładnie tak samo. I tylko taka miłość ma szansę przetrwać. Nawet, jeśli szatan podpowiada inaczej, a Bóg narzuca inne zasady.
|
|
|
|
"Dzień w dzień to samo. Pieprzę przegraną. Wszechświecie, jeszcze cię zerżnę."
|
|
|
|
"Macie historię, na ścianie, na fejsie te parę zdjęć. I co? Ja mam w to wejść i to zburzyć kopem? Powiedzieć ci, że twoje szczęście to fejk, a mnie sumienie żre. Nie umiem pieprzyć tego jak on. Nie wiem, jak on może obok ciebie leżeć tak bez skruchy. Nie rzuca cię, woli robić dalej szmatę ze związku. To nie w porządku, to chore, on jest dalej z tobą, a ja się głowię, co powiem, gdy staniesz obok. Wybacz mi, śmieszne to. Znają na mieście go na dobrze."
|
|
|
|
Zabawne, że chwile, które doprowadzają nas do raju, według instytucji kościelnej, skazują nas na piekło.
|
|
|
|
"Choćbym miał iść za drobne, nigdy nie poddam się. Nie zostawię cię, bo kocham cię na dobre i na złe."
|
|
|
|
Żyjesz, bo żyjesz, żyjesz, bo musisz, czy żyjesz i umiesz się tym cieszyć?
|
|
|
|
""Nie chcę się mylić. A mimo to wiem, że zawsze robię błędy. Ufam tym, którym nigdy nie powinnam. Robię często niemoralne rzeczy, a mimo to czuję, że jest ten ktoś, kto jest dla mnie bardzo, bardzo ważny. (...) Jego dobro jest dla mnie ważniejsze niż moje, a jego radość jest moją radością. Wiem, że mogę na niego liczyć nawet w najczarniejszej godzinie. Pierwszy raz w życiu jestem pewna, że nie ważne gdzie będę, ani gdzie będzie on, mogę na niego liczyć. Wiem, że mnie nie zostawi samej i nawet jeżeli każde z nas ma swoje życie, tak różne od siebie. To gdzieś pomiędzy jego życiem, a moim jest malutka przestrzeń tyko dla nas. Dwa światy, które tworza swój mały, odmienny świat."
|
|
|
|
Wszyscy mówią to samo. Że będą zawsze. Że nic nie zniszczy uczuć, niezależnie, czy mowa tu o przyjaźni, czy miłości. Mówią to samo. Że żadne przeciwności nie rozpierdolą tego, co jest ważne. Że dadzą radę z wszystkim i faktycznie wydaje się, że tak jest. Nie wypadają na zakrętach i wydaje im się, że wszystko jest pewne i nie do pokonania. Są szczęśliwi, a potem potykają się o kamień na prostej drodze i na rozwidleniu dróg rozchodzą się w różne strony, bo coś pękło i rozpadło się, choć nic tego nie zapowiadało. Drobny błąd, kłótnia o coś błahego niszczy bardziej niż ciężkie problemy. Wszyscy mówią to samo. Ze będą zawsze. Dlatego pamiętaj: rozsądni ludzie nie wierzą tym słowom, bo jeśli im uwierzą, stracą wiarę w ludzi i to będzie już nie do odzyskania.
|
|
 |
|
Czuję w sobie nutkę egoizmu, który miesza się z bezradnością. Wmawiam sobie poprzez to, że jestem słaba, że nie nadaję się do niczego… I po części jest to jakaś prawda. Wychodzę z domu, idę do pracy i mam wrażenie, że wciąż nie jestem w stanie dać wszystkiego z siebie na co mnie w życiu jest stać. Od dzieciństwa byłam rozpieszczana przez dziadków, ale nie przez mamę. Choć pozwalała mi na wiele rzeczy, to nigdy nie pozwala mi wejść w miejsca, w które sama chciałam iść. Zawsze mnie jakoś ograniczała, ale to działo się również poprzez stosunek dziadków do mnie. Nie zostałam nauczona ciężkiej pracy, bo to co chciałam miałam podstawione pod nos. Ale czy to było dobre? Nie, nigdy to nie było dobre. Bo dziś są tego efekty. Widzę, że nie potrafię się zachować tak, jak powinnam, że szybko chcę się poddać i uciec. A to nie na tym polega życie. Nie mogę ciągle przed wszystkim uciekać.
|
|
|
|
"Muszę cię mieć jak chłopaki blanta na melanż" :)
|
|
|
|
Wydawało mi się, że nie może być, aż tak źle, ze zacznę jeszcze nowe życie, że pokażę sobie i innym, że jestem silną osobą, że przetrwam to co się dzieje, ale ile razy mogę sobie to wmawiać? Ile razy przez ostatnie lata codziennie mogę powtarzać w myślach i na głos takie słowa, które okazują się mieszanką nie do końca szczerych kłamstw? Skupiam się na jednym, ale zapominam, że są ważniejsze rzeczy. Wybieram samotność choć wiem, że jest ktoś kto bardzo potrzebuje mojej pomocy, a ja zaś staje się pieprzoną egoistką i nie myślę o tej osobie tylko o tym co dla mnie samej jest dobre. Wkraczam w rozdział zwany buntem. Przeżywam rozczarowania, o których nikomu nie mówię, których nie pokazuję już ludziom. Zamykam w sobie cały ból i rozpacz, bo nie chcę, aby ktokolwiek widział, że kolejny raz w życiu przegrałam walkę sama ze sobą. Nie umiem, nie potrafię się przyznawać do tego. Wciąż jestem w tym zagubiona, wciąż rozdwojona pomiędzy teraźniejszością, a przeszłością.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
