 |
|
Dziwne tak wiedzieć, że już nic się nie naprawi.
|
|
 |
|
"Dla mnie też niezbyt łaskawy był dzień. Dla mnie też za długa zima i zła. Dla mnie też, ale przyznaj, że w sumie się żyje cudnie i przestań wyć! Przestań wyć! Przestań płakać!" *.* / ~ Coma
|
|
|
|
"A to, dlaczego tak się obawiam, że za minutę trzeba będzie wstawać i żyć." / ~ Coma
|
|
 |
|
Nie rzucaj mi kłód pod nogi, bo nigdy nie wiadomo czy nie potknę się kiedyś o jedną z nich biegnąc by uratować Ci życie.
|
|
|
|
Dalej pamiętam Cię, pamiętam łzy po nocach. Czekałem na to byś mogła powiedzieć, że już nie kochasz, byś mogła się zmobilizować, by mi to powiedzieć. Choć do dzisiaj nie wiem na ile to było szczere. Ile było w tym prawdy i w całym związku. Pamiętam jak chciałaś zacząć to wszystko od początku... Od tamtej pory wiem co to znaczy mieć dystans.
|
|
|
|
Bliskim mów, gdyby pytali, że chwilowo zmieniałam adres, że w niebie leczę duszę z silnego przedawkowania rzeczywistości.
|
|
 |
|
Trudno czekać na coś co wiesz, że może nigdy nie nastąpić. Ale jeszcze trudniej zrezygnować, gdy wiesz, że to wszystko czego pragniesz...
|
|
|
|
I choć zapomniał o nas świat, mokrzy od stóp do głów, nie tracimy nadziei. / ~ E. Bartosiewicz
|
|
|
|
Czas jest pająkiem, porosłam pajęczyną. Zniszcz ją, zniszcz. / ~ K. Nosowska
|
|
|
|
Ale spotkałem ją i to właśnie uczyniło moje obecne życie takim dziwnym. Zakochałem się w niej, gdy byliśmy razem, lecz pokochałem ją jeszcze bardziej w latach, gdy dzieliły nas tysiące kilometrów. Nasza historia składa się z trzech części: początku, środka i końca. I choć w ten sposób rozwija się każda historia, nadal nie mogę uwierzyć, że nasza nie będzie trwała wiecznie.
|
|
|
|
Bo ja się wtedy nawet starałam pilnować, żeby nie zajść w złudzeniach za daleko, żeby w pewnym momencie nie dostać po głowie. No i przede wszystkim starałam się "na nas" nic nie budować. To miała być zupełnie nieżyciowa historia, bukiecik bladych fiołków.
|
|
|
|
Po raz pierwszy od wielu miesięcy ktoś patrzył na nią nie jak na przedmiot, nie jak na piękna kobietę, lecz w sposób nieuchwytny, jakby przenikał na wskroś jej duszę, jej strach, jej kruchość, jej niezdolność do walki ze światem, nad którym pozornie dominowała, choć tak naprawdę niczego o nim nie wiedziała.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
