 |
|
Z dnia na dzień tu życie gna stojąc w miejscu, rany się goją na łokciach i babrzą w sercu. /Bisz
|
|
|
|
Ile to już lat wciąż to samo stanowi moją siłę i największą słabość? Brutalnie walcząc rozrywa tożsamość i cokolwiek zrobię to zawsze za mało. /Bisz
|
|
|
|
Wciąż chcę pokonać niemoc wobec świata, który łamie mi palce. Jego bezinteresowną przemoc, która uczyniła mnie kaleką na starcie. /Bisz
|
|
|
|
Wiem, gdzie jest zapisany mój los wykwitły z bólu marzenia dziecka i ciągle stamtąd dobiega mój głos, pełen prostego pragnienia szczęścia. /Bisz
|
|
|
|
Przestanę wyć i uciekać przed tym głosem, który gna mnie na krawędź, za którą nie ma już nic. /Bisz
|
|
|
|
Jedyny mój możliwy koniec to, gdy własny ogon zaknebluje mi pysk. /Bisz
|
|
|
|
Wiem, że nie chce mnie świat, go nie dotyczy to co tylko dla mnie jest wszystkim, lecz moje myśli jedynie wciąż do niej rwą, w niej zbiega się mój szczyt i moje dno. /Bisz
|
|
|
|
Przeszłość jest mostem, który płonie. Przyszłość to wolność, świadoma banicja. /Bisz
|
|
|
|
Gonię, a wszystko, co minione w momencie wyboru zasklepia się jak blizna. /Bisz
|
|
|
|
Jestem zgodny z czasem, nie miejscem, każda sekunda znajduje mnie gdzie indziej. Ramiona otwarte ma tylko przestrzeń i tylko jej krańce czekają aż przyjdę. /Bisz
|
|
|
|
Nienawidzę ludzi za każde kłamstwo, które musiałem połknąć, żeby teraz nim rzygać. /Bisz
|
|
|
|
Wiem, że ból ma więcej imion niż jedno i musisz go oswoić, kiedy zostajesz sam, pieprzyć tępy pochód dni donikąd, nigdy nie uwierzę, że jest sens w tym. /Bisz
|
|
|
|
Dodaj komentarz
