 |
|
- strasznie się różnimy, co nie? - nie. w ogóle. jesteście tak samo cholernie uparci i przekorni. nie potraficie przyznać się do błędu i przyznać, że mimo wszystko bardzo się kochacie. jesteście dziwni i tyle. gdybym ja miała takie szczęście na wyciągnięcie ręki, zabiłabym żeby tylko je dostać. / l.
|
|
|
 |
Chciałabym znów każdego dnia przyglądać się jego tęczówkom, bez opamiętania móc pochłaniać ich barwę i nadal mieć ten cholerny nie dosyt. Chciałabym znów jego źrenic, w których oprócz pustki znajdowałam się jeszcze ja. Tych warg, które tak idealnie układały się w uśmiech, które mówiły tak wiele. Dłoni, ściskających w sobie moje, nieco mniejsze. Klatki piersiowej, ogrzewającej ciało jednocześnie tuląc je do siebie z całej siły. I serca.. mieszczącego w sobie cały mój świat. Chciałabym znów jego. / Endoftime.
|
|
|
|
nic nie poradzę na to, że każdą minutę dnia wypełniam tobą. nic nie poradzę na to, że patrzę w lustro i zastanawiam się jakbym wyglądała u twojego boku. nic nie poradzę na to, że coraz częściej mam ochotę się do ciebie przytulić i tak zwyczajnie, po prostu być przy tobie kiedy coś się dzieję, kiedy boli, kiedy drapie, kiedy się śmiejesz, kiedy nie masz już siły. nic nie poradzę na to, że herbata o wiele lepiej smakuję, gdy myślę o tobie i nic nie poradzę na to, że nie umiem się skupić na najbanalniejszym zadaniu z matmy. nic nie poradzę na to, że siedząc jak zawsze, w ostatniej ławce wpatruję się ślepo w tablicę i zastanawiam się co dalej. nie nie poradzę na to, że to wszystko się dzieję, że to wszystko czuję, ale.. ale na to jest już chyba za późno. nie jesteś mi obojętny. tak miało być? nie wiem, ale poproszę więcej. /happylove
|
|
|
|
Jednego poranka pewien mauczyciel wyrwał ze swojego zeszytu dużą, białą kartkę, na której znajdowała się mała plama z atramentu, i zwrócił się do uczniów:
- Co widzicie?
- Czarną plamę, - krzyknął ktoś natychmiast.
- Widzicie, powiedział profesor, to są właśnie ludzie: dostrzegają jedynie plamy, nawet te najmniejsze, a nikt nie widzi tej cudownej i białej karty, która jest życiem. / lavli.et
|
|
|
|
owszem, mam bogate wnętrze. bywam intrygująca, i zagadkowa. potrafię zainteresować swoją osobą, i sprawić, że ktoś może rozmawiać ze mną godzinami. jednakże pod w tym wszystkim kryją się wady - mnóstwo ogromnych wad, których nie jestem w stanie ogarnąć. coś cos sprawia, że wkurwiam, ranię i jak już zadaję ciosy - to prosto w dziesiątkę, tak by najmocniej dopierdolić. taka już jestem, i nic ani nikt nie jest w stanie mnie zmienić. / veriolla
|
|
|
|
|
przytuliłeś mnie, kiedy było mi bardzo zimno . poczułam twoje obejmujące mnie ręce i poczułam, że mam przy sobie ciebie, jakoś dziwnie nagle zrobiło mi się ciepło . to jakaś magia .
|
|
|
|
nigdy nikt nie zauważał uśmiechu, który pojawiał się i znikał na mojej twarzy z prędkością światła. chwilowe ugięcie kącików ku górze, gdy wsłuchując się w wersy kolejnego kawałka czuję na skórze wciąż jego dotyk. mogę przyrzec, że co jakiś czas czułam jego perfumy wymieszane z moimi, które tworzyły najpiękniejszy bukiet. nikt nie dostrzegał szczypty sarkazmu w moim głosie i nikt nie zdawał sobie sprawy, że pod tą maską znajdują się rany. tak wiele ran, o których nie mają żadnego pojęcia. nie zliczyłbyś ich na palcach, zapewniam cię, tworzyły komplet wyrazów, z których się tak naprawdę składam. nieodpowiedzialna, sentymentalna posiadająca serce o temperaturze minus dwadzieścia. nie zdolne do kochania, a pragnące miłości. zaprzecza sobie samemu.. jak ja, udając, że nic się nie dzieję. /happylove
|
|
|
|
Po paru partiach wstępnych kielonów na rozluźnienie w końcu zauważyłem Ją. Inna niż wszystkie panny, niż cały ten klimat. Takie panny nie przychodzą w takie miejsca. Była zbyt delikatna, zbyt subtelna i zbyt kobieca. Była damą wśród suk. Wiedziałem, że muszę ją zdobyć, choć na chwilę. / skejter mistrz!
|
|
|
|
- nie wiem no, my do siebie nie pasujemy. - Ejć, w miłości to nie ma pasujemy, czy nie pasujemy. Jak się kogoś kogo, to i to co pasuje i to co nie. / lavli.et. + moja mała mądralka! :3
|
|
|
|
Dodaj komentarz
