|
... i kiedy tak szłam do niego, nie widziałam świata poza nim. Wszystko było skierowane wokół niego. Nie słyszałam żadnych rozmów, samochodów i tego całego ulicznego hałasu. Był moim centralnym punktem. Nie widział mnie. Zaskoczyłam go i podarowałam mu serce. Spojrzał na mnie tym swoim zabójczym, lecz pięknym wzrokiem. Tego jego niebieskie tęczówki. Sparaliżował mnie spojrzeniem. Pocałował mnie i to już unieruchomiło mnie do końca, zamkną mnie swoich ramionach i nie chciał pościć, a ja nie chciałam ich opuszczać. On taki mój jest. || gieenka
|
Dodaj komentarz
plusik
